تحقیق مشترکی که به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات از سوی مرکز بین المللی خبرنگاران و یونسکو منتشر شده، حاکی از آن است که اتاق های خبر باید برای محافظت از زنان خبرنگاری که مورد خشونت مجازی قرار گرفته اند، بیشتر تلاش کنند.
شمار زیادی از اتاق های خبر در اغلب اوقات زنان خبرنگار را به حال خود رها کرده اند تا به تنهایی با خشونت مجازی مواجه شوند و پیامدهای روانی، حرفه ای و مالی آن را به جان بخرند. این چکیده ای است از یکی از فصول کتابی که Dr. Julie Posett، معاون پژوهشی مرکز بین المللی خبرنگاران، و Nabeelah Shabbir، از پژوهشگران ارشد این مرکز، نوشته اند و به زودی منتشر خواهد شد.
Becky Gardiner، استادیار ارشد دانشگاه لندن نیز به پژوهش برای نوشتن این فصل کمک کرده است.
خلاصه ای از مهمترین نکات و مطالب عنوان شده در این فصل کتاب را اینجا می خوانید.
این سه محقق برای نوشتن این فصل کتاب، یافته هایی را از ۱۵ مورد از نظرسنجی ها و پرسش های مطرح شده با اتاق های خبر در مورد حملات مجازی به کار بردند. آنها نوشته اند که از ضرورت های تغییر، تغییر دادن شیوه مدیریت این نوع حملات و آزارها و تغییر عملکرد همه کسانی است که در این میان تحت تاثیر قرار می گیرند: سیاستگران و دیگرانی که این نوع حملات را آغاز می کنند یا به آنها دامن می زنند، و تریبون های دیجیتالی که این امکان را برای آنها ایجاد می کنند.
نهادهای خبری به تنهایی قادر به از میان بردن تمام حملات مجازی علیه زنان خبرنگار نیستند. اغلب حملات در شبکه های اجتماعی انجام می شود و سیاستگران قدرتمند در میان کسانی هستند که این نوع حملات را آغاز می کنند. اتاق های خبر مسئولیت دارند که هر چه می توانند برای مبارزه با این نوع آزارها تلاش کنند و از کسانی که مورد حمله قرار گرفته اند، حمایت کنند.
نهادهای خبری و اتاق های خبر باید تلاش های خود برای مبارزه با این نوع حملات را دو چندان کنند و پروتکل هایشان را برای مواجهه با این نوع خطرات تغيیر دهند.
اگر می خواهید از تازه ترین اخبار و رویدادها و فرصت های خبرنگاری آگاه شوید، اینجا مشترک خبرنامه هفتگی رایگان ما شوید.
کوتاهی‌های اتاق‌های خبر
اغلب اتاق های خبر پروتکل مشخصی برای پاسخگویی به خشونت آنلاین ندارند و آنها که دارند در عمل مفاد آن را اجرا نمی کنند. این کاستی به ویژه هنگامی که نوبت به سلامت روان خبرنگاران می رسد. پژوهشگران این طرح دریافتند که تنها هفت زن از همه زنان خبرنگاری که با آنها مصاحبه کردند، توانسته اند از مدیران و سردبیرانشان کمک بگیرند تا تحت مشاوره روانی قرار گیرند.
تنها ۲۱ زن از ۷۱۴ زن خبرنگاری که مورد نظرسنجی قرار گرفتند، مواردی را گزارش کردند که پس از روی دادن آنها از حمایت دیجیتال برای حفظ امنیت بیشتر برخوردار شده اند.
خبرنگاران زن گاه ملامت می شوند و به رغم قربانی بودن مورد انتقاد قرار می گیرند و به دنبال آن دچار خودسانسوری می شوند و بر آن تمرکز می کنند که چه می توانند بگویند و چه نمی توانند بگویند یا بنویسند و شروع به محدود کردن خود می کنند.
این به نوبه خود، سبب آزار دیدن بیشتر می شود و در آنها فشار روحی و آسیب روانی بیشتری ایجاد می کند.
پاتریشا دولين، خبرنگار پیشینی در ایرلند شمالی، می گوید که با آن که تلاش کرده حساسیت به خرج ندهد، مرتب با موارد گوناگون آزار روبه رو می شود و نزدیک به هر هفته زندگی‌اش ناگزیر به مواجهه با آزارهای گوناگونی اینترنتی بوده است که گاهی سبب نومیدی او شده است.
این، مشکل بسیاری از زنان خبرنگار است.
نبود تنوع در میان اعضای مدیریت اتاق های خبر نیز عامل منفی دیگری است. خبرنگاران زن شمار اندکی از مدیران اتاق های خبر و رسانه ها را تشکیل می دهند، که این امر به خودی خود به تشدید خشونت مجازی علیه آنها کمک می کند.
یک خبرنگار سیاهپوست بی بی سی گفته است که به او توهین شده و در فضای مجازی حتی از او با عنوان میمون نام برده شده است. او اما، ابتدا سكوت کرده چون برای رسانه ای چون بی بی سی کار می کرده است و نمی خواسته اعتراض کند.
بیش از نیمی از زنان عرب گفتند که مورد آزارهایی در دنیای عادی (غیر از دیجیتال) قرار گرفته اند که باور دارند اغلب در فضای آنلاین ریشه داشته است.
مدیریت ضعیف نیز به طور قطع از مواردی دیگر است که به این مشکلات دامن می زند.
راه‌های پیشرفت اتاق‌های خبر
برخی از رسانه ها هم اکنون هم راه هایی را برای بهبود شرایط دشوار فعالیت زنان خبرنگار به کار گرفته اند. نشریات عمده ای چون نیویورک تایمز و واشنگتن پست از خبرنگارانی که مورد حمله قرار گرفته اند، به طور علنی دفاع کرده اند و شبکه هایی چون سی ان ان، الجزیره و بی بی سی هم در مکاتبات داخلی شان به اهمیت و اولویت رسیدگی به آزار مجازی خبرنگاران زن پرداخته اند و شغل های تازه ای برای پاسخ دادن به و مبارزه با حملات مجازی ایجاد کرده اند.
سال گذشته در کانادا نشستی با هدف بررسی این نوع مشکلات برگزار شد تا به راه های بالقوه ای پرداخته شود که باید برای مبارزه با این نوع حملات و خشونت ها به کار گرفته شود و نوع حملات و خشونت ها و طبیعت آنها نیز طی این نشست مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهشگران شش گام کلیدی را به عنوان پیشنهاد برای اتاق های خبر مطرح کردند تا با به کارگیری آنها بتوانند با این مشکل برخورد کنند:
تشخیص مقیاس کامل خشونت آنلاین و پیامدهای آن
ارگان های خبری با درک بیشتر و عمیقتر از آنچه سبب آزار و خشونت علیه زنان خبرنگار می شود، می توانند منابع و شیوه پاسخگویی خود به این نوع حملات را به تناسب تغییر دهند. هر چه میزان آگاهی بیشتر باشد، امکان توفیق نیز بیشتر است.
ایجاد راهبردهای پیشگیرانه و راهنمایی‌هایی برای پاسخگویی به حملات
ایجاد کردن راه حل هایی که به رویارویی با مشکلات کمک می کند و هم کارمندان رسانه ها را در نظر دارد و هم خبرنگاران مستقل را، به آمادگی و تدارک بیشتر برای مواجهه با این مشکلات کمک می کند. این راه‌ها باید شامل آموزش و دوره های خاص نیز باشد.
معرفی خطوط روشن خبرنگاری و مستند کردن خشونت
خبرنگارانی که مورد خشونت قرار گرفته یا می گیرند، باید بدانند این خشونتها را با چه کسی در میان بگذارند، به چه شیوه ای. اتاق های خبر باید تیمی ویژه نظارت بر این موضوع و رسیدگی به آن داشته باشند. این تدابیر به مرور و با تمرین سابقه ای می شود برای مواجهه با مشکلات احتمالی.
احتمال خطر را به طور مرتب ارزیابی کنید
ارزیابی پیش از انتشار گزارش ها در صیانت از خبرنگاران و کمک به حفظ سلامت فیزیکی و روانی آنها نقش شایانی دارد. ارزیابی موثر احتمال خطر مواردی مانند جنسیت، رنگ پوست، مذهب و گرایش جنسی خبرنگاران را نیز در بر می گیرد.
وقتی خبرنگاران متوجه آن باشند که گام هایی برای مواجهه با خطر خشونت فیزیکی برداشته شده است و خطر فاش شدن اطلاعات محرمانه نیز در نظر گرفته شده است، هر خشونت احتمالی ممکن است آسیب روانی اندک تری به دنبال داشته باشد.
به طور رسمی و غیررسمی پاسخ دهید
وقتی حمله ای اتفاق می افتد، ابتدا باید اطمینان خاطر حاصل کنید که امنیت دیجیتال به اندازه کافی قوی است. مورد خشونت را به شبکه های اجتماعی اطلاع دهید و پیشتیانی روانی لازم را در محیط کار و خارج از آن برای خبرنگار خشونت دیده فراهم کنید. در موارد جدی تر، به امکان جابه جایی فیزیکی موقت فکر کنید. آماده تقبل هزینه های مالی این اقدامات باشید.
ایجاد راهبردهای مناسب در تحریریه
مهارت های اساسی که در هر اتاق خبر یافت می شود، مثل توانایی بررسی و نشان دادن خلافکاری، توضیح موضوعات پیچیده به همگان، و تهیه گزارش هایی که به نفع عموم باشد، اگر اتاق های خبر به استفاده از آنها تمایل داشته باشند، اگر مورد استفاده اتاق های خبر قرار گیرد، می تواند ابزارهایی قدرتمند در مبارزه با خشونت جنسیتی آنلاین باشد.
برای نمونه نشریه Rappler رپلر فیلیپین به کمپین های سواد رسانه ای، راه حل هایی برای خبرنگاری تحقیقی، و پاسخگو قرار دادن غولهای رسانه ای اولویت داده است. نشریات گاردین و آبزور بریتانیا هم همین کار را انجام داده اند و هنگام خشونت مجازی علیه خبرنگارانشان، بیانیه هایی در حمایت از آنها صادر کرده اند، که راهبردی است که نشریه تورنتو استار هم عملی کرده است.
پرداختن به خشونت آنلاین برای اتاق های خبر چالش انگیز است و گران تمام می شود. نشریات بدون آن هم در محیطی دشوار مشغول فعالیت هستند. با این وصف، وظیفه مقابله با این خشونت علیه زنان خبرنگار را نباید از یاد برد، هر چند این کار برای نهادهای خبری و اتاق های خبر هزینه بر است. این هزینه اما، هزینه ای است که ضرورت دارد.
نهادهای خبری به اندازه ای که وظیفه دارند امنیت زنان را در محیط فیزیکی تأمین کنند، مسئولیت مراقبت از آنها را در فضای مجازی نیز به عهده دارند.
تصویر از پکسلز، عکاس: Pavel Danilyuk.
مقالات بیشتری نوشته
