Jakub Włodek عکاس- خبرنگاری سی و شش ساله در Gazeta Wyborcza است که نخستین روزنامه مستقلی است که پس از فروپاشی کمونیسم در لهستان منتشر شد. او اکنون در غرب اوکراین به سر می برد و از بحران جاری و جنگ پس از تجاوز روسیه گزارش تهیه می کند.
او تاکید می کند که خبرنگار جنگ نیست. وی و گروه همراهش روز چند بار توسط پلیس اوکراین و نیروهای ارتش آن بازرسی می شوند. مردم نیز از آنها می ترسند، و حق دارند بترسند، چون از روس ها وحشت دارند.
ولودک با احساسات ساکنان شهرهایی که به دست روس ها ویران شده اند، آشنا شده است. او و همکارانش پس از چند روز بالاخره موفق شدند خود را به منطقه نسبتا امن اوکراین غربی برسانند. بسیاری از مردم شرق اوکراین نیز همین راه را طی کرده اند و از قطار که پیاده می شوند، نمی دانند باید به کدام سمت بروند و چه بکنند. برای پناه بردن به لهستان، باید ساعتها در مرز در صف بایستند.
ولودک می گوید از مرز لهستان با پای پیاده رد شده است و دیده که مردم از ساعت شش صبح صف می بندن تا بتوانند از اوکراین خارج شوند و به لهستان پناهنده شوند. قطارها گاهی ساعت ها و گاهی روزها بین لویو و مرز لهستان منتظر می مانند. شرایط، تنش انگیز و ناامن است.
آقای ولودک می گوید سعی می کند مزاحم پناهجویان نشود، مگر آن که عکسی به نظرش مهم بیاید که ارزش نزدیک شدن به پناهجویی را داشته باشد.
او می گوید که برای اوکراینی هایی که به لهستان می رسند، جای امید وجود دارد؛ آنها به مقصد امنشان رسیده اند.
عکس های Adam Lach سی و نه ساله در مجلات لهستانی و چند روزنامه معتبر غربی چاپ شده اند. او در سراسر اروپا نمایشگاه عکس برگزار کرده است.
کلافگی این روزهای او این است که اتاق های خبر و نهادهای رسانه ای لهستان عکاسان حرفه ای و شاخص لهستانی را استخدام نمی کنند، و استخدام آنها به دست نشریات و رسانه های خارجی انجام می شود چون نشریات لهستانی در صدد صرفه جویی در هزینه هایشان هستند.
او به همراه همسرش که خبرنگار آزاد است، از داخل لهستان، در مرز لهستان با اوکراین، گزارش تهیه می کنند. از اواخر فوریه میلیونها اوکراینی به لهستان گریخته اند که شرایط اندوهباری را برای کسانی که این تحولات را می بینند و دنبال می کنند، ایجاد کرده است.
Lach می گوید که برای انتخاب موضوع گزارش و تصمیم برای مصاحبه با پناهجویان، باید نکات بسیاری را در نظر گرفت و در عین حال تلاش کرد که بهترین عکس های ممکن را گرفت. نوع رفتار با پناهجویانی که موضوع عکس می شوند، از اهمیت بسیاری برخوردار است.
Lach و همسرش می گویند مرز اوکراین با لهستان به جشنواره ای غریب می ماند؛ صفی طولانی از مردمی که می خواهند به پناهجویان کمک کنند، همواره وجود دارد. برای کودکان اسباب بازی هست، و ۱۵ نوع غذای گوناگون از سراسر جهان برای خوراک پناهجویان موجود است. ما برای تهیه گزارش یا عکس تنها وقتی به پناهجویان نزدیک می شویم که خستگی و گرسنگی شان برطرف شده باشد.
برای دریافت خبرنامه رایگان هفتگی ما، اینجا کلیک کنید تا مشترک شوید.
«سوی دیگر مرز»
Jowita Kiwnik Pargana خبرنگار ۴۲ ساله ای است که برای سرویس لهستانی دویچه وله کار می کند و اغلب اوقات پیرامون قوانین و لوایح اتحادیه اروپا گزارش تهیه می کند، اما مدتی است که توجه و تمرکز کارش را معطوف پوشش خبری تجاوز روسیه به اوکراین کرده است. او مدت کوتاهی است که از مرز لهستان و اوکراین بازگشته، جایی که هم گزارش تهیه می کرده و هم به پناهجویان کمک می کرده است.
او می گوید که هر کسی که در مورد این بحران اظهار نظر می کند لازم است به این مرز سری بزند و تجربه پناهجویان را از نزدیک ببیند.
Pargana می گوید شنیده است که برخی غربیان می گویند اوکراین باید تسلیم شود اما آنها از فرهنگ ما، که به اوکراینی ها نزدیک است، ناآگاهند. مادر من که در یکی از آپارتمانهای منطقه سابقا کمونیست نشین در Gdańsk زندگی می کند، اگر در سوی دیگر مرز بود، ممکن بود اکنون زنده نباشد. خانه پدری من ممکن بود تا اکنون با خاک یکسان شده باشد.
پارگانا در ماه مارس کمپینی را برای حمایت مالی از پناهجویان اوکراینی فعال کرد. تنها دوستان فیس بوکی اش ظرف دو روز بیش از سه هزار دلار کمک کردند که با آن مبلغ، خانم پارگانا لوازم پزشکی و کمک های اولیه، کیسه خواب، و چراغ قوه خرید و به مرز برد.
او که در بلژیک کار و زندگی می کند، می گوید بازگشت به آن کشور برایش دشوار است.
پارگانا می گوید: «در لهستان، هیجان زده و پرانرژی ام و تا ساعت پنج صبح نمی توانم بخوابم. اما در بروکسل همه چیز ناگهان فراواقعی می شود.»
تصویر از آنسپلش، عکاس: Marjan Blan | @marjanblan.
مقالات بیشتری نوشته
