اولین مرحله در گزارشگری علمی، پیدا کردن سوژه مناسب است اما پس از آن باید به دنبال کارشناسان و منابع مطلعی رفت که از اعتبار کافی برخوردار باشند.
از روزنامه نگاران علمی به عنوان "کارشناسان کارشناس یابی" نام می برند چرا که آنها بخش عمده ای از وقت خود را برای پیدا کردن کارشناسان معتبر صرف می کنند.
نحوه ارزیابی اعتبار علمی کارشناسان و محققان چگونه است؟ در این مطلب چند نکته مهم را در این باره فهرست کرده ایم.
-
آیا محققان و مراکز علمی محقق مورد نظر شما را به عنوان یک متخصص معتبر تایید می کنند؟
-
کارشناس مورد نظر شما برای کجا کار می کند؟ آیا برای یک شرکت معتبر یا یک دانشگاه صاحب نام کار می کند؟
-
هزینه تحقیقات این محقق از کجا تامین می شود؟ آیا منبع مالی او بودجه دولت است یا از طریق موسسه های خصوصی تامین می شود؟ رقابتی بودن دریافت بودجه دولتی باعث می شود تحقیق مورد نظر به طور اصولی تری انجام شود.
-
این محقق چه انتشاراتی داشته است؟ از جستجوگرهایی مانند PubMed یا Google Scholar برای یافتن مقاله ها و کتاب های او استفاده کنید. البته به یاد داشته باشید همه مطالب علمی را نمی توان روی اینترنت یافت. بعضی از مجلات علمی در کشورهای توسعه نیافته از امکان انتشار آنلاین محروم هستند.
-
آیا محقق مورد مصاحبه در فروش محصول مورد تحقیق ذینفع است؟ آیا او از تحقیق مورد بررسی منفعت مالی می برد؟ گاهی ممکن است محققان همزمان با عرضه سهام یک شرکت در بازار سهام از دستاورد تازه علمی آن شرکت خبر دهند تا استقبال خریداران از این سهام بیشتر شود. بنابراین باید علت انتخاب یک زمان مشخص برای انتشار دستاوردهای یک تحقیق علمی را هم مورد بررسی قرار داد.
- آیا ادعای علمی محقق مورد مصاحبه، پیش از انتشار در رسانه های خبری در نشریه های معتبر علمی منتشر شده است؟ تا زمانی که نتیجه تحقیقات علمی در مجله های معتبر تخصصی و دانشگاهی منتشر نشده است، باید با آنها با احتیاط برخورد شود چرا که نتیجه تحقیق هنوز به وسیله دیگر محققان عیارسنجی نشده است.