هفت ماه بعد از آغاز همه گیری ویروس کرونا، هنوز روشن نیست که زندگی در جهان چه وقت به حال عادی بازخواهد گشت.
پروفسور گابریل لیونگ، متخصص و محقق بیماری های واگیر و رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه هنگ کنگ، می گوید که شاید اکنون تازه به نیمه راه این ماراتن رسیده باشیم و شاید هنوز حتی با نیمه راه هم فاصله داشته باشیم.
این مطلب به موضوعاتی پیرامون ویروس کرونا و انتظاراتی که طی ماه های آینده می توان از آن داشت، همچنین احتمال تولید واکسن، می پردازد، مطالبی که در تازه ترین وبینار مرکز بین المللی خبرنگاران مطرح شده است. این وبینار را می توانید اینجا به زبان انگلیسی ببینید و در ادامه نیز چکیده ای از مطالب مطرح شده در آن را بخوانید.
توصیه لئونگ به خبرنگاران آن است که تنها از یافته ها و توصیه های پزشکی گزارش تهیه کنند و تنها از دانشمندان و متخصصان نقل قول کنند؛ کسانی که بیشترین و دقیقترین آگاهی را از شرایط موجود ویروس و مسائل حاشیه ای آن دارند.
راهنمایی های مهم و کلیدی او، از زبان خود وی، اینهاست:
پیرامون سرمای زمستان و ویروس کووید-۱۹
- با سرمای هوا در اروپا و آمریکای شمالی، فعالیت و در نتیجه شیوع ویروس سارز (که کووید-۱۹ هم از خانواده آن است) افزایش خواهد یافت و سرایت آن از طریق افراد یا سطوح ساده تر و سریع تر خواهد بود. احتمالا شمار مبتلایان و میزان انتقال بیماری طی چند ماه آینده شدت بیشتری خواهد گرفت.
پیرامون تفاوت میان سارز و کووید-۱۹
- به نظر من باید مقایسه همه گیری ها یا ویروس های گوناگون با یکدیگر را متوقف کنیم، چون هر ویروسی ویژگی هایی منحصر به خود دارد و به رغم آن که خانواده و گونه چند نوع ویروس دیگر با کووید-۱۹ یکی است، تشابه میان آنها اندک است. این نوع قیاس یا تلاش برای یافتن شباهت، نه تنها ارزش زیادی ندارد، بلکه گمراه کننده است.
- به احتمال زیاد، یکی دو روز پیش از نشان دادن هر گونه علامت بیماری، اننقال آن از بیمار به افراد دیگر آغاز می شود. حدود سی تا چهل درصد عفونت های ثانویه پیش از آن که بیمار نشانه ای از عفونت حس کند، مسری می شوند.
- این ویروس به زودی از میان نخواهد رفت. به احتمال قوی، پنجمین ویروس فصلی انسانی خواهد شد، دست کم تا مدتی بسیار دراز. به عقیده من و بسیاری از همکارانم و دانشمندان دیگر جهان، این ویروس را نمی توان مثل سارز به حیات وحش بازگرداند.
پیرامون واکسن
- اغلب واکسن های نسل اول نسبت به بیماری مصونیت کامل ایجاد نمی کنند. در نتیجه قاعدتا نمی توانند مانع انتقال بیماری شوند یا از عفونت اولیه پیش گیری کنند. اما به احتمال بسیار، خواهند توانست مانع تشدید علائم بیماری و اثر آن بر بدن شوند. در نتیجه مانع از بستری شدن فرد بیمار در بیمارستان خواهند شد و جلوی مرگ و میر افراد را خواهند گرفت.
- این واکسن به نظر من راه حل نهایی و جادویی نیست که ما منتظر آنیم. اما به عقیده من برای جلوگیری از، یا دست کم کاهش احتمال شدت یافتن بیماری سالمندان و کسانی که ضعیف ترند یا بیماری های زمینه ای یا جانبی دارند، و نجات جانشان، اهمیت بسیار دارد.
پیرامون بازگشایی جوامع و اقتصاد کشورها
- به نظر می رسد که جنگ میان بازگشایی یا بسته ماندن جوامع، نبردی است که سه ضلع دارد: حفاظت از تندرستی، مصونیت اقتصادی، و پیامدهای اجتماعی دارد. این نبرد مدتی طولانی ادامه خواهد یافت. مشکلی که برخی جوامع دارند، که در آنها شهروندانی هستند که حاضر به رعایت نکات بهداشتی و ایمنی نیستند یا فاصله گذاری اجتماعی را به شیوه درست و مناسب انجام نمی دهند، مشکلی است که ممکن است تا مدتی ادامه یابد.
- باید از دانش برای توضیح تصمیم های اجرایی بهره گرفت. باید روشی یافت که برای مهار ویروس و بیماری به عنوان بخشی از روند عادی و جاری زندگی روزمره راهی یافت. باید با نوآوری، راه هایی برای یافتن شیوه عادی زندگی تازه ای که در پی این ویروس به آن ناگزیر شده ایم، پیدا کرد و به کارگرفت.
- مشکل کنونی که با آن روبه روییم، ممکن است تا یک سال، ۱۵ ماه، یا حتی ۱۸ ماه دیگر ادامه یابد. باید شیوه هایی برای زندگی با آن و به رغم آن یافت و اعمال کرد که تاکنون به کار نگرفته ایم. باید همگام با دانش و یافته های تازه و روزآمد پزشکی، سیاست های اجرایی جوامع را نیز تغییر دهیم.
پیرامون واکنش های دولتی
- مهم است درک کنیم که هنگام ابتلا، تنها یک نفر نیست که بیمار می شود. سیاست های تعطیلی بخش های گوناگون جامعه را برخی ممکن است لیبرال تلقی کنند و برخی دیگر محافظه کارانه، اما یک واقعیت انکارناپذیر و ساده مطرح است، و آن این است که اگر تدابیر مناسبی اندیشیده نشود، به هرحال، ویروس به سرعت منتقل می شود و شمار بیماران به سرعت افزایش خواهد یافت.
- فلسفه داشتن مقررات بهداشتی در جوامع تلاش برای جلوگیری از شیوع بیماری است. این اصل، در هر جامعه ای، از آزادترین آنها در جهان گرفته تا بسته ترین، واقعیت دارد. در هر شرایطی، مهمترین ترجیح مقام های پزشکی و بهداشتی در هر کشوری باید حفظ جان مردم و کوشش برای پیش گیری از تسریع یا تسهیل سرایت بیماری باشد.
تصویر اصلی از آنسپلش، با مجوز Vincent Ghilione.
مقالات بیشتری نوشته
