Robin Pedraja از دوران دانشجویی‌اش به کار در مجله علاقمند بود و به این شکل بود که Vistar خلق شد که مجله‌ای است که در سال ۲۰۱۴ تاسیس شده و به بررسی فرهنگ و چهره‌های مشهور کوبا اختصاص دارد.
این نوع نشریات که بسیاری از آن‌ها به شکل بسته تولید می شوند، به طور هفتگی به دست خوانندگان می رسند. این «بسته‌های هفتگی» شامل ویدیو، سریال، فیلم، و موزیک هستند. با توجه به شرایط دشوار دسترسی به اینترنت در کوبا، این، ساده ترین و مستقیم ترین وسیله‌ی رسیدن مطالب مورد علاقه‌ی شماری از خوانندگان به دست آن‌هاست.
تاکنون بیش از پانزده نشریه کوبایی هم‌چنان در سرگردانی قانونی هستند. بر اساس قانون اساسی کوبا، هیچ نشریه‌ای تحت هیچ شرایطی نمی تواند توسط بخش خصوصی اداره شود یا تحت مالکیت آن باشد. اما اکنون اصلاحی ممکن است در قانون اساسی انجام شود و این شرایط را تغییر دهد.
اما در سال ۲۰۱۶، دانشکده ارتباطات دانشگاه هاوانا پدیده‌ی نشریات مستقل را مورد بررسی عمیق قرار داد.
این بررسی در واقع مطالعه‌ی است که توسط Amalia Ramos انجام شده، و نتیجه می گیرد که این، نقطه‌ی عطفی در چشم انداز رسانه‌ای کوبا به شمار می رود.
برخی خوانندگان هنگامی‌که این گونه نشریات را می بینند، تعجب می کنند و ابتدا باور نمی کنند که این نشریات در کوبا منتشر شده باشند و این خود، تحولی بزرگ در عرصه‌ی رسانه‌ای کوبا تلقی می شود.
یکی از پرسش‌هایی که مرتب مطرح می شود، آن است که چنین طرحی تا چه اندازه می تواند از نظر مالی سودآور و قابل تداوم باشد؟
این پدیده بخشی از نتایج استفاده‌ی گسترده از فن آوری است. Paola Cabrera می گوید که امروز با توجه به فن آوری موجود و مورد استفاده، نیازی به دفتر کار هم نیست، در حالی که در گذشته امکانات بسیاری برای تهیه و انتشار نشریات لازم بود.
تنوع این نشریات نشان دهنده‌ی آن است که جهانی رو به گسترش در این خصوص در کوبا به چشم می خورد و در عین حال، نوعی سنت خبرنگاری کوبایی هم در پیدایش این نوع نشریات قابل مشاهده است.
از دوران باستان، اغلب جنش‌های فرهنگی، اجتماعی، یا سیاسی نشریات خود را پدید آوردند. نشریات امروزی هم مثل آن نشریات، نمادی از نقطه‌ی عطلف و لحظه‌ی تاریخی هستند که نمایانگر اجتماعی است که دیگر مثل گذشته نیست.
تصاویر، جلد چند مجله، با مجوز Eileen Sosin Martínez.
مقالات بیشتری نوشته
