کنیا از یک اکوسیستم دریایی غنی برخوردار است که برای رفاه اقتصادی بیش از ۴ میلیون تن که در مناطق ساحلی این کشور زندگی میکنند، کلیدی است. این مناطق پر از جنگلهای ساحلی، جنگلهای کرنا (نوعی گیاه یا درخت ساحلی)، علفهای دریایی، صخرههای مرجانی، تپههای شنی و ماسهای، سواحل شنی و زیستگاههای دیگر است. وجود این اکوسیستم به اقتصادی آبی انجامیده است؛ آنچه بانک جهانی «استفاده پایدار منابع اقیانوسی برای رشد اقتصادی، بهبود معیشت و کاریابی و همزمان حفظ سلامت اکوسیستم اقیانوس» میخواند.
سازمان UN Habitat یا زیستگاهها که بخشی از سازمان ملل متحد است، تخمین میزند که اکوسیستمهای دریایی کنیا حداقل ۴ درصد تولید ناخالص ملی این کشور را تامین میکند که برابر با ۲،۵ میلیارد دلار در سال میشود. حکومت کنیا امیدوار است که سرمایهگذاری را در این بخش افزایش دهد.
در سال ۲۰۲۱، این کشور طرحی چهار ساله به نام GoBlue (آبی شو) را آغاز کرد که هدف آن، ایجاد بیش از ۳ هزار شغل برای جوانان و زنان در صنایع اقتصاد آبی، از جمله بازیافت، گردشگری و ماهیگیری بود. وقتی William Ruto، رئیسجمهوری کنیا، در اواخر سال ۲۰۲۲ قدرت را در این کشور به دست گرفت، وزارت اقتصاد آبی را ایجاد کرد تا روند توسعه را در این بخش هدایت کند.
بیشتر بخوانید: بهترین شیوههای تعامل با مخاطبان درباره محیط زیست
با این حال، ساکنان مناطق ساحلی هنوز از مزایای این اقتصاد آبی کاملاً بهرهمند نشدهاند.
Emmanuel Nzai، رئیس اجرایی Jumuiya ya Kaunti za Pwani، یک بلوک اقتصادی متشکل از شش شهرستان ساحلی در کنیا، در این مورد میگوید: «اقتصاد آبی در کنیا در حال شکلگیری است اما جوامع ساحلی هنوز از آن کاملاً بهره نبرده اند. این تا حدی به علت محدودیت اطلاعات موجود است.»
دو فارغالتحصیل جوان روزنامهنگاری، Gilbert Were بیست و هشت ساله و Johnson Muema بیست و پنج ساله با درک فقدان اطلاعات عمومی در مورد اقتصادی آبی، Gilitics Media را تاسیس کردند که یک رسانه دیجیتال تازهکار در شهر ساحلی Mombasa است.
Gilbert در مصاحبه با آی جی نت در مورد این رسانه میگوید: «در سال ۲۰۱۹ ما در یک چالش فناوری از سوی نهاد TechBridge Hub شرکت کردیم و برنده یک جایزه نقدی به مبلغ ۱۰۰ هزار شلینگ کنیایی شدیم که از آن برای ثبت این شرکت و ایجاد وبسایت استفاده کردیم.»
Gilitics Media رشد کرد و بعداً سبب تاسیس Blue Radio یا رادیوی آبی شد که برای ترویج آموزش اقتصاد آبی در میان جوانان ساکن مناطق ساحلی کنیا فعالیت میکند.
Were میگوید: «رادیوی دیجیتال ما برنامههای آموزشی را تهیه و پخش میکند که جنبههای مختلف اقتصاد آبی را، از جمله روشهای ماهیگیری پایدار، تلاشهای حفظ اقیانوس، ارزش افزوده و توسعه فناوریهای مربوط به اقتصاد آبی در بر میگیرند.» او میافزاید که هدف اصلی آنها، تشویق جوانان به استفاده از فرصتهای شغلی در اقتصاد آبی است.
وی در ادامه میگوید: «ما متخصصان و مقامهای دریایی دولتی را به استودیو میآوریم تا به مردم، به ویژه جوانان، در مورد فرصتهای فعلی و فرصتهای دستنخورده اقتصاد آبی آموزش بدهند.»
این رادیو همچنین داستانهای موفقی از سرمایهگذاران خرد را در بخش اقتصاد آبی برجسته میسازد. Were میگوید: «ما با نشان دادن موفقیت مردم عادی که در اقتصاد آبی سرمایهگذاری کردهاند، کمک میکنیم که دیگران هم شهامت به خرج دهند و گامهای مشابهی بردارند.»
بیشتر بخوانید: ریچل کارسن، نخستین خبرنگار مدرن محیط زیست
رادیوی آبی یا Blue Radio در همکاری با نهادهای حکومتی کنیا، سازمانهای غیردولتی محلی و متخصصان، از بحثهایی در مورد موضوعات مربوط به اقتصاد آبی میزبانی میکند. این رادیو برای توسعه مواد آموزشی در مورد اقتصادی آبی، با Blue Economy Innovation Hub یا مرکز نوآوری اقتصاد آبی در دانشگاه فنی Mombasa همکاری کرده است.
آنها گزارشهای خود را در مستندها، مقالات ویژه، مقالات آنلاین و برنامههای زنده جا میدهند. از رسانههای اجتماعی هم برای جذب جوانان استفاده میکنند.
Muema در این مورد میگوید: «ما به این خاطر تصمیم گرفتیم موضوع اقتصاد آبی را دنبال کنیم که با وجود اقیانوس هند، مردم در مورد اقتصاد آبی اطلاعات محدودی دارند. بسیاری فکر میکنند که اقتصاد آبی فقط ماهیگیری است، ولی ما از طریق پلتفرم خود، آنها را آگاه میسازیم که حتی گردشگری و حفاظت از اقیانوس هم قسمتی از اقتصاد است.»
یکی از تاثیرات مثبت گزارشگری رادیوی آبی این بوده است که Mwakazi Ngala، ماهیگیر و ساکن منطقه Kwale ترغیب شده که از اقیانوس صیانت کند. خود او میگوید: «درسهای این رادیو به من یاد داد که ماهیگیری بیش از حد و آلودگی اقیانوس، خطرناک است. من به عنوان ماهیگیر، دریافتم که اگر میخواهم شغل ماهیگیری را ادامه دهم، باید از حیات دریایی و اقیانوس محافظت کنم.»
Muema باور دارد که آینده رادیوی آبی، روشن است: «هدف بلندمدت ما، ایفای نقش مشاورهای بیشتر در فضای رسانههای دیجیتال، گسترش دامنه کارمان به سراسر کنیا و سرانجام تأسیس یک شبکه تلویزیونی به عنوان یک محصول جداگانه است.»
تصویر از آنسپلش، عکاس: Ben Iwara