در ماه ژوئن، پنج تن از کارکنان روزنامه‌ی Capital Gazette در آناپولیس مریلند در حمله‌ی مسلحانه به دفتر روزنامه کشته شدند. این ۱۵۴ مین حمله‌ی مرگبار مسلحانه‌ای بود که تنها در سال ۲۰۱۸ در آمریکا رخ داده است. از آن زمان تاکنون، این عدد به ۲۱۲ رسیده است و تنها طی هفته‌ی اول ماه اوت، ۸ واقعه‌ی مرگبار از این دست ثبت شده است.
این نوع حملات در آمریکا به نوعی تبدیل به بخشی از روزمرگی در این کشور شده است.
بهترین شیوه‌های خبرنگاری در پوشش خبری این نوع وقایع اهمیت بسیاری در پیش‌گیری از تکرار این نوع وقایع دارد.
سال گذشته، یونسکو راهنمایی را منتشر کرد که با هدف مبارزه با پوشش خبری بیش از اندازه و بدنام کردن یا متهم کردن گروه‌های اقلیت منتشر شده است. دانشگاه خبر پوینتر هم وبینار رایگانی را درباره‌ی خبرنگاری پیرامون حملات مرگبار مسلحانه برگزار کرده است.
آی جی نت از دو کارشناس این وبینار، Daniel Reidenberg و Russell Palarea توصیه‌ها‌ی‌شان را برای خبرنگاران پرسیده است. خلاصه‌ی پاسخ‌های آن‌ها را اینجا می خوانید.
از بردن نام متهم به تیراندازی خودداری کنید
رایدنبرگ که مدیر اجرایی Suicide Awareness Voices of Educatio یا مرکز آگاهی رسانی به صداهای آموزشی است، می گوید بهترین راه برای کاهش خطر تقلید از این نوع حملات و تکرار آن‌ها، آن است که خبرنگاران در گزارش‌شان رفتار متهم را غیرقانونی و آسیب زننده توصیف کنند، نه آن که جزییات حمله را منعکس کنند.
متهم را با حدس و گمان، به ابتلا به بیماری روانی منتسب نکنید
اکثریت کسانی که به بیماری روانی مبتلا هستند، خشن نیستند، در نتیجه مواظب نوع گزارش‌گری‌تان باشید و به طور خودکار تصور نکنید که متهم حتما بیمار روانی است. اگر ثابت شود که متهم واقعا به بیماری روانی مبتلاست، سعی کنید اطلاعاتی درمورد بیماری روانی به مطلب‌تان اضافه کنید.
به قاتلان توجه زیاد نشان ندهید
اف بی آی بین سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۳، ۱۶۰ مورد (پرونده‌ی) حمله‌ی مرگبار مسلحانه را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که قاتلان طالب توجه و تمرکز گزارش بر آن‌ها هستند. دکتر Russell Palarea که روان‌شناس و محقق است، می گوید: «گزارش‌های پرهیجان و پر از توصیف جزییات، دقیقا چیزی است که قاتلان می خواهند و کسانی که از آن‌ها تقلید و تبعیت می کنند هم خواستار همین نوع توجه هستند.
به مخاطبان‌تان نشانه‌های خطر را آموزش دهید
دکتر Palarea می گوید که تیراندازی‌های جمعی مرگبار و دیگر شکل‌های حملات خشن، در خلاء اتفاق نمی افتد و همه‌ی آن‌ها با تمایل به جلب توجه یا کسب شهرت آغاز می شوند و اغلب ناراحتی‌هایی از گذشته همراه آن‌هاست که سبب می شود تصمیم به حمله بگیرند.
خبرنگاران قدرت آگاهی رسانی پیرامون نشانه‌های خطر را دارند و می توانند این موارد را به خوبی در گزارش‌های‌شان منعکس کنند و رفتارهای خشونت آمیز پس از، و توام با، خرید اسلحه را می توانند شرح دهند. این به آن معنا نیست که رسانه‌ها می توانند درباره‌ی انگیزه‌ی این نوع حملات گمانه زنی کنند، اما می توانند اطلاعاتی در این خصوص به مخاطبان ارائه دهند.
حملات مرگبار مسلحانه نباید به سادگی گزارش شوند. خبرنگاران باید گزارش خود را به قربانیان اختصاص دهند، نه به متهمان. باید طی گفت‌وگو با قربانیان و کسانی که تحت تاثیر این فاجعه قرار گرفته اند، برخوردی شفاف و محترمانه داشته باشند. این نوع توصیه‌ها را آی جی نت و Dart Center for Journalism and Trauma (مرکز خبرنگاری و ترامای دارت) در مطالب‌شان یادآوری کرده اند.
مقالات بیشتری نوشته
