فرهاد بابایی از دوازده سال پیش به شکل خودآموخته با عکاسی آشنا شد و به تدریج به عکاسی حرفه ای علاقمند شد. او می گوید سفر و تعامل پاسخگوی بسیاری از پرسش های او در عرصه دین و تفاوت میان مردم بوده است. بابایی با رسانه ها و وبسایت های گوناگونی از جمله لوموند، یو اس ای تودی، اشپیگل، اشترن و آژانس های مختلف عکاسی همکاری کرده و اکنون عکاس رسمی آژانس لایف آلمان در ایران است. گفت و گوی آی جی نت را با او اینجا می خوانید.
آی جی نت: چطور مشغول عکاسی از بحران ابتلا به ویروس کرونا در ایران شدید؟
فرهاد بابایی: فروردین ۱۳۹۸ درگیر پوشش مناطق سیل زده در کشور شدم و بعد از آن هم رویدادهای گوناگون دیگری را پوشش دادم. طی چند ماه اخیر با توجه به اخبار شیوع کرونا در چین، حین عکاسی برای یک مجله آلمانی پروتکل های بهداشتی را رعایت می کردم و با ماسک و ژل ضدعفونی کننده مشغول عکاسی بودم اما اغلب کسانی که در مراسم راه پیمایی ۲۲ بهمن که از آن عکاسی کردم، شرکت داشتند، هیچ یک از این موارد بهداشتی را رعایت نمی کردند. البته مردم گمان می کردند کرونا به ایران نرسیده است. اواخر بهمن ماه کم کم زمزمه های شیوع ویروس، و ویدیو هایی از مبتلایان در شبکه های اجتماعی منتشر شد. از روزهای پایانی سال ۱۳۹۸ و هنگام دیدار از خانواده ام در مازندران، ناگزیر به ماندن در بابل شدم، چون شمار مبتلایان به ویروس کرونا درمازندران بالا بود و نمی توانستم از آن استان خارج شوم. موفق شدم در بابل برای همکاری با یک رسانه خارجی مجوز معاونت مطبوعات خارجی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را دریافت کنم.
چطور خود را برای قرار گرفتن در شرایط خطرناک آماده کردید و چگونه برای مراقبت از سلامتی تان تدارک دیدید، به ویژه با توجه به کمبود امکانات؟
متأسفانه طی هفته های اول تجهیزات حفاظتی به شدت نایاب بود و من با امکانات خودم در محل بیمارستان حاضر شدم.
من به عنوان عکاس همیشه آمادگی لازم برای رفتن به محیط ها و مناطقی را که ممکن است خطرناک باشند، دارم و به نظرم یک عکاس خبری باید همیشه تجهیزات حفاظتی فردی را داشته باشد. من وسایلی چون پتوی نجات، ماسک، دستکش، ضد عفونی کننده، وسایل کمک های اولیه و و بسیاری از لوازمی را که در شرایط خاص خود قابل استفاده خواهند بود، از گذشته نگه داشته ام.
توصیه هایتان برای عکاسانی که در شرایط بحران کنونی شیوع ویروس کرونا در محیط های درمانی فعالیت می کنند، چیست؟
عکاس باید در بهترین شرایط ذهنی و جسمی باشد تا بتواند کار خود را به خوبی انجام دهد. عکاسی با لباس محافظ و ماسک مخصوص بسیار سخت است، چون تنفس را مشکل می کند. مدت زمان طولانی کار در این شرایط پوشش، امکان سردرد و گیجی عکاس را بیشتر می کند، به ویژه چون طبقات زیاد و راهروها و اتاق های زیادی را باید سرکشی و عکاسی کنید، امکان خوردن و نوشیدن هم ندارید. بهتر است برای چند ساعتی خود را آماده کنید چون هر کاری که تماس با پوشاک پوشاننده ایجاد کند، خطرناک است و ممکن است باعث ابتلای خود عکاس بشود. باید خوب استراحت کنید، حتی المقدور قبل از ترک منزل از دستشویی استفاده کنید تا در بیمارستان مجبور به این کار نشوید.
بحران کرونا در ایران، عکس از فرهاد بابایی، نشر عکس با مجوز آژانس لایف آلمان
حین عکاسی در بیمارستان چه نکاتی را برای حفظ سلامتتان رعایت کردید؟
دوربین را هم با سلیفون پوشش دادم، تمام زیپ ها و منافذ لباس و سر آستین ها را با چسب پهن متصل کردم، از دو ماسک، یکی جراحی و دیگری فیلتردار همزمان استفاده کردم.
من وارد هر اتاقی که می شدم دست تکان می دادم و در صورتی که بیمار چشمانش باز بود از او برای عکاسی کسب اجازه می کردم و طبعا از کسانی که مایل نبودند از آنها عکس بگیرم، عکاسی نمی کردم.
بحران کرونا در ایران، عکس از فرهاد بابایی، نشر عکس با مجوز آژانس لایف آلمان
شرایط کنونی عکاسی را در بحران کرونا در ایران چگونه ارزیابی می کنید؟
میزان فعالیت دوستان عکاس در رسانه های داخلی و خارجی کمتر از قبل شده و یکی از دلایل هم در دسترس نبودن امکانات برای رفتن به بیمارستان ها و مراکز درمانی است، اما با این حال تعداد زیادی از عکاسان از همان ابتدای امر عکاسی کردند و در رسانه ها هم منتشر شده است، و تمایل برای این کار را هم به نسبت بالا می بینم.
عکس ها از فرهاد بابایی، انتشار عکس ها با مجوز آژانس عکاسی لایف آلمان
مقالات بیشتری نوشته
