نوشته جك هارت
تحقيقات نشان مي دهد كه سه چيز به يك منبع اعتبار می بخشد: (1) تسلط قابل رویت آن بر موضوع (2) تشابه آشکار آن با مخاطبان – (3) نيروي محض آن – اشتياق و سرزندگي كه ارائه مي كند.
همين استانداردها در حالتي صدق مي كنند كه منبع يك سخنران يا يك روزنامه باشد. و روزنامه ها مي توانند اعتبار خود را در هر سه مورد تقويت كنند.
گزارش دهي دقيق و مشروح خوانندگان را متقاعد مي كند كه ما كارمان را خوب مي دانيم.
انتخاب موضوع هايي كه براي مخاطبان واقعا مهم است و نوشتن به انگليسي گفتاري به خواننده كمك مي كند به ما اعتماد پيدا كند. و ما نوعی انرژي را عرضه مي كنيم كه با طراحي مشخص، نمودارها و و نوشته ها ايجاد مي شود.
خوشبختانه، نوشتن انرژي بخش سريعترين و آسانترين راه به سوي اعتبار بيشتر است. نوشتن پرتاثير از روشهاي مشخص ناشي مي شود. و تقريبا هر نويسنده اي مي تواند بر پنج عنصر انرژري دهنده به ترتيب زير تسلط پيدا كند.
1 – جمله را بطور متوسط كوتاه بنويسيد. نويسندگاني كه واقعا خواهان توجه هستند به ندرت بيش از 17 كلمه در هر جمله مي نويسند. البته، آنها جمله ها را به طولهاي متفاوت مي نويسند تا توجه بيشتري جلب كنند. و گاهي اجازه مي دهند جملات سرراست و منظم تا 30 الي 35 كلمه هم داشته باشند. اما بعد از آن تغيير روش مي دهند. يك تركيب خوب شامل برخي جملات شش كلمه اي يا كمتر هم هست.
بيل بلاندل، خبرنگار و مدرس سابق نگارش در وال استريت جورنال، مدتها پيش بر اين روش تسلط پيدا كرد. به اين بند از مطالب او كه برنده جايزه ASNE شد توجه كنيد:
"360 سرخپوست ياواپاي در اين كوچ نشين كوچك كه از بقاياي هزاران نفري هستند كه زماني در 10 ميليون جريب زمين در آريزونا زندگي مي كردند، اولين پيروزي بزرگ خود بر سفيدپوستان را كسب كرده اند. سفيدپوستان مي خواستند در حدود 33 ميليون دلار در جيب آنها بچپانند. آنها به سفيدپوستان گفتند بروند گم شوند."
2 – فعل هاي قوي را پيدا كنيد: هيچ چيز بيشتر از عمل به نيرو اضافه نمي كند. و فقط فعل است كه عمل را تشريح مي كند.
فعل هاي متعدي بيشترين بحث را به راه مي اندازند. آنها با مفعول بي واسطه همراه هستند، كه باعث جريان يافتن راحت مطلب مي شوند. «او دو امتیاز به ثمر رساند.» «آتش طبقه اول را بلعيد.»
فعل هاي لازم هم نيرومند هستند. «نفتكش با صداي شديدي منفجر شد.» «اسكي باز در فضاي تهي شیرجه زد.» «طنابي پاره شد و محموله به سوي ريل لغزيد.»
اما فعل هاي ربط هيچ حركتي ندارند و بنابراين نوشته را تضعيف مي كنند. آنها فقط نشان مي دهند كه بعضي چيزها به نحوي مثل چيزهاي ديگر هستند (يا نيستند). "ماه آبي است." "مذاكرات مربوط به قرارداد خسته كننده بود." "زمين مثل اسفنج بود."
فعل هاي ربط در اساس كلمات تعريف هستند. آنها مي توانند حاوي نظريه باشند. اما نمي توانند خبر واقعي ارائه كنند.
يك استراتژي ديگر در مورد افعال پرهيز از تبديل كلمات حركتي به اسم است. از پسوندها بپرهيزيد. آنها غالبا انرژي موجود در ریشه يك كلمه را از بین می برند.
به جاي "موفق به ورود شد" بنويسيد «وارد شد.» به جاي «از زمان تصويب اتحاد» بنويسيد «از زماني كه اتحاد تصويب شد.» «وابسته بودن» را بر «وابسته» و «مداوا كردن» را بر «مداوا» ترجيح بدهيد. در كلماتي مثل «مزاحم» و «فارغ التحصيلي» در جستجوي ريشه هاي فعل قوي باشيد.
3 – معلوم را بر مجهول ترجيح بدهيد: تمام افراد صاحب نظر در نوشتن از اورول گرفته تا زينسر بر اين موضوع توافق دارند كه فعل معلوم به موضوع قدرت مي بخشد در حالي كه فعل مجهول از قدرت آن مي كاهد. مشكل در اينجا است كه كمتر چيزي مثل نوشتن باعث اضطراب مي شود. و اضطراب هم به نوبه خود منجر به كمرويي مي شود كه غالبا بيان خود را در فعل مجهول پيدا مي كند.
بنابراين به جای این که بنویسیم «صاعقه به هواپیما برخورد کرد» می نویسیم «هواپیما توسط صاعقه صدمه دید.» به جای این که بنویسیم «رای دهندگان مورفی را انتخاب کردند» می نویسیم «رای های بیشتری به مورفی داده شد.» یا به جای این که بنویسیم «رودخانه در لوییس تاون سیل جاری کرد» می نویسیم «لوییس تاون در اثر بالا آمدن رودخانه زیر سیل رفت.»
4 – مشخص بنویسید. اسم ها، فعل ها و معرف های مشخص بر نیروی نوشته می افزایند. کلمه های انتزاعی آن را معلق نگه می دارند. نویسندگان پرشور همواره از خود می پرسند آیا می توانند هر کلمه در پیش نویس را بدون قربانی کردن اساسی مفهوم، مشخصتر کنند یا نه. بنابراین آنها «حضار» را بر «کسانی که حضور داشتند» ترجیح می دهند. آنها به جای این که بنویسند خریدار در مرکز خرید «آهسته راه می رفت» می نویسند «قدم می زد.»
آنها نوشته شان را با تصاویر مشخصی پر می کنند که خواننده می تواند تجسم کند. جزئیات به نوشته وزن می دهد و وزن بر تاثیر می افزاید.
5 – از حشو و زوائد کم کنید. پائولا لا روک، مدرس نگارش در دالاس مورنینگ نیوز، می گوید هر چیزی که به یک نوشته چیزی اضافه نکند، چیزی از آن کم می کند. کلمات نالازم با شاخ و برگ دادن یا جایگزینی کلمات معلوم و دقیق که حامل معنای اصلی هستند، به تاثیر نوشته لطمه می زنند.
مقداری حشو و زوائد ناگزیر به پیش نویس های اولیه راه می یابد. بنابراین در بازنویسی کار را باید بر کاستن از تمام مطالب زائد متمرکز کرد. ساده ترین روشن هنوز بهترین روش است: پیش نویس را کلمه به کلمه کنترل و هر کلمه ای را برای آزمایش در ذهنتان حذف کنید. اگر پس از حذف کلمه ای در ذهنتان، محتوا به جای خود باقی می ماند، آن کلمه را حذف کنید.
یک تاکتیک دیگر کوچکتر کردن گروههای قیدی است، به این ترتیب که کاری کنید که مفعول مربوط به حرف اضافه مرجع خود را تعریف کند. به بیان دیگر، به جای «مفعول مربوط به حرف اضافه» بنویسید: «مفعولِ حرف اضافه». به جای «دیوار مربوط به موزه» بنویسید «دیوار ِ موزه». و اگر فشرده کردن یک گروه قیدی، موضوعی را که از نظر شما حائز اهمیت است، کم اهمیت تر می کند، به روش شماره 1 برگردید. آن موضوع را در جملات جداگانه بنویسید.
و آن را به گِرد یک فعل قوی بنا کنید.
هارت ویراستار ارشد نگارش و توسعه کارکنان در پورتلند اُرگونیَن است.
ادیتور و پابلیشر
19 اکتبر 1996