رابین وینتر، بنیانگذار یک وبسایت خبری در لیدز بریتانیا، می گوید هدف او ایجاد رسانه‌ای برای جوانان طبقه‌ی متوسط و طبقه‌ی کارگری که خارج از دنیای لندن زندگی می کنند، بوده است. خانم وینتر می گوید همواره آگاهانه کوشیده تا از این وبسایت درآمدی عایدش نشود. او می گوید نمی توان کار خبرنگاری تحقیقی را به خوبی انجام داد و سود فراوان هم کرد.
شهر لیدز که زادگاه وینتر است، شهری با جمعیت حدود هشتصد هزار تن در شمال بریتانیاست که جمعیتی متنوع، از گروه‌ها و ملیت‌های گوناگوناست. وینتر به دنبال اتمام تحصیلات دانشگاهی‌اش از لیدز به لندن رفت و مشغول کار برای گاردین و بازفید بریتانیا شد. آن‌جا دریافت که بسیاری از موضوعات و مشکلات لیدز در آن‌چه به اصطلاح «حباب لندن» نام یافته، پوشش داده نمی شود، و تصمیم گرفت که به زادگاهش بازگردد و رسانه‌ای را تاسیس کند و به پوشش خبری مسائل خارج از حباب لندن اختصاص دهد. او در اکتبر سال گذشته وبسایتی را به نام بنیان نهاد. این وسایت اکنون هر هفته حدود پنجاه هزار بازدیدکننده دارد. او می گوید: «به نظرم تصور این که جوان‌های بین هجده و بیست و چهار سال کمتر می خوانند، و به گزارش‌ها یا مقالات طولانی علاقه‌ای ندارند، اشتباه است و شاید در این ریشه دارد که مطالب طولانی مناسب آن‌ها کمتر نوشته می شود.
یکی از موضوعاتی که به عقیده‌ی خانم وینتر مهم بود و باید به آن پرداخته می شد، بحران مسکن و اثر آن بر جوانان بود، به طوری که بعضی از آن‌ها نمی توانند تا سی و چند سالگی از خانه‌ی والدین‌شان بیرون بیایند و مستقل شوند. تعدادی مقاله هم با تمرکز بر حقوق و نابرابری دستمزد نوشته شد. وینتر یکی از خبرنگارانی بود که با دفتر خبرنگاری تحقیقی بریتانیا همکاری کرد تا گزارش‌هایی از خشونت خانگی علیه آوارگان در سراسر آن کشور تهیه کند.
وینتر می گوید با آن‌که او و گروهش قصد میلیونر شدن ندارند، بزرگ‌ترین مشکل‌شان، مسئله ی نقدینگی است. او می گوید با وجود همه‌ی مشکلات، قصد ندارد که بدون پرداخت دستمزد به خبرنگاران، فعالیت کند یا تعداد بسیار زیادی آگهی بگیرد و وبسایتش را مملو از آگهی کند.
خود وینتر حقوقی دریافت نمی کند و با کار جنبی به عنوان خبرنگار آزاد و تدریس در دانشگاه سینت جان در یورک روزگار می گذراند، اما امیدوار است که در سال نو میلادی، بتواند برای خود حقوقی در نظر بگیرد.
هیات تحریریه‌ی این وبسایت، چهار کارمند پاره وقت دارد که دوتای آن‌ها حقوق می گیرند، اما دو نفر دیگر داوطلبانه و بدون دریافت دستمزد کار می کنند. حدود بیست نفر هم برای کسب تجربه به طور داوطلبی کار می کنند، هریک یک روز در هفته. برنامه‌ی بعدی او، فعال کردن پادکست است.
خانم وینتر می افزاید: «خوشبختانه گروه خوب و با انگیزه داریم که به کارشان علاقمندند و این، کارمان را ساده تر می کند. با این وصف، روزهایی هست که آن‌چه در نظر داریم، عملی نمی شود، و این، خوب نیست. اگر بتوانیم تعداد این روزها را به حداقل برسانیم، شرایط مطلوبی خواهیم یافت.»
Translation of photo caption:
رابین وینتر، سردبیر (پایین، راست)، با گروه هم‌کارانش در وبسایت اوورتیک