تايوان که دموکراس جوان و در حال توسعه ای تحت تهدید همسایه قدرتمند خود چین است، در فهرست جهانی آزادی بیان خبرنگاران بدون مرز جایگاه ۳۸ ام را دارد. این دموکراسی از پایین ترین سطوح اعتماد مردم به رسانه ها برخوردار است. مردم تايوان امروز، بر سر مفهوم و هویتش به عنوان یک کشور، و روابط آن با چین، اختلاف عقیده دارند، اختلافی که نتیجه آن، یک جامعه به شدت چند قطبی است. اما برخی از مردم این کشور، به ویژه جوانان آن، از اطاعت از حاکمیت سر باز می زند.
در میانه اطلاعات جعلی که مبدأ آن چین است و فشار از سوی صاحبان رسانه ای در تايوان، پکن یک جنگ اطلاعاتی علیه این جزیره ۲۴ میلیون نفری به راه انداخته که به گونه ای فزاینده پیچیده تر می شود.
برخورد به فروشگاه محلی که برنامه های تلویزیونی چین در آن پخش می شوند، نامعمول نیست. این ایستگاه های تلویزیونی منعکس کننده سیاست‌های دولت تایوان نیستند؛ دولتی طرفدار استقلال که در سال ۲۰۲۰ با اکثریت قابل توجهی انتخاب شد.
این برنامه ها توسعه سریع چین را نشان می دهند و به تصویر کردن نامزدهای اپوزیسیونی می پردازند که هوادار روابط قویتر با چین هستند. آنها همچنین تصویری منفی از رئیس جمهوری تایوان ارائه می دهند.
به نام دموکراسی
چین درصدد آن است که در همه نهادهای تايوان نفوذ کند و رسانه ها هم در میان این نهادها هستند. هدف آن کشور احتمالا ضمیمه کردن تایوان است و برای رسیدن به این هدف از تاکتیکهای جنگ اطلاعاتی استفاده می کند تا افکار عمومی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف رئیس جمهوری چین آن است که بدون جنگ تایوان را ضمیمه چین کند.
در این راستا، رسانه های چینی به تبلیغ اتحاد میان تایوان و چین می پردازند و آن را به عنوان بهترین یا تنها گزینه معرفی می کنند. در نتیجه عدم پذیرش تایوان به عنوان کشور مستقل، یکی از شیوه هایی که چین به کار می گیرد آن است که مسئولان تایوانی را ناتوان از اداره کشور، و تایوانِ متحد با چین را ثروتمندتر توصیف می کند.
همزمان، اطلاعات جعلی از چین از راه پیام رسانهایی چون واتس اپ و لاین به مردم تایوان می رسد، یا مستقیما از راه اپلیکیشن چینی وی چت که توسط مردمی که در تایوان زندگی می کنند اما در چین خانواده یا اقوامی دارند، استفاده می شود.
بیلیون لی، مدیر پروژه Cofacts، طرحی که از سوی پروژه ای به نام G0V فعال شده، می گوید از آنجا که در تايوان سانسور موضوع حساسی است، هر تریبونی می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد و دولت چین از این راه در تلاش برای کنترل کردن و تسلط بر مردم تايوان است.
انتقال اطلاعات جعلی یا غلط از راه پیام رسانها اما، کارآیی اندکی دارد، به ویژه وقتی از زبان و خط رسمی چین (که متفاوت با تايوان است) استفاده می شود.
G0V hacker community یا اجتماع هکرهای G0V، اکنون با دولت تایوان همکاری می کند تا با اطلاعات جعلی که از چین می رسد، مقابله کند. حزب پیشروی دموکراتیک که بر تایوان حاکم است نیز موضعی محکمتر علیه چین اتخاذ کرده است. رئیس جمهوری تایوان در نطق دومین مراسم تحلیف خود بر عزم دولتش مبنی بر مبارزه با جنگ اطلاعاتی به عنوان بخشی اصلی از برنامه دفاع ملی تاکید کرد.
پروپاگاندای چینی یا گزارشگری مستقل؟
در نوامبر سال ۲۰۲۰، کمیسیون ملی ارتباطات تايوان تصمیم گرفت که مجوز کار تلویزیون چونگ تین را تمدید نکند. این تلویزیون بخشی است از یک غول صنعت خوراک تایوان که کارخانه های آن عمدتا در چین مستقرند. این گروه همچنین مالک یکی از بزرگترین روزنامه های کشور است. تا پایان سال ۲۰۱۹، این تلویزیون هفتاد درصد برنامه های خود را به یک نامزد اپوزیسیون طرفدار چین اختصاص داده بود.
این تلویزیون به عدم صدور مجدد مجوز اعتراض کرد و این کار را مصداق سانسور و دخالت با انگیزه سیاسی خواند.
کمپانی تایوانی دیگری به نام HTC هم تلویزیونی دارد که به چیونگ تین شبیه است. اما مشکلی که در این راه وجود دارد، آن است که طبق گفته ویل ینگ، خبرنگار نشریه The Reporter تایوان، کارخانه های مواد خوراکی بر خلاف کارخانه های لوازم الکتریکی، مایلند به چین نقل مکان کنند تا بتوانند از سوبسیدهای دولتی بهره ببرند.
اینجا مشترک خبرنامه رایگان هفتگی ما شوید تا از تازه ترین فرصت ها و رویدادها خبرنگاری آگاه شوید!
یک کارمند سابق گروه وانت وانت که وانت وانت را در سال ۲۰۱۶ ترک کرده است، می گوید این گروه به روشنی سخنگوی غیررسمی دولت چین است اما شواهدی مبنی بر سرمایه گذاری مستقیم این کارخانه در چین وجود ندارد (که اقدامی غیرقانونی محسوب می شود). او گفت که صاحب این گروه، معتقد است آنچه برای کارخانه اش مفید است، برای تایوان نیز مفید خواهد بود.
برای آگاهی بیشتر از نفوذ چین بر خبرنگاری مستقل در کشورهای دیگر، این مطلب را پیرامون هنگ کنگ بخوانید.
یکی دیگر از کارمندان سابق این گروه نیز همین نکته را تایید کرد و گفت که صاحب این کارخانه لزوما نمی خواهد تایوان و چین یکی شوند، اما درجات گوناگونی از تمایل به سمت چین در میان تایوانی ها وجود دارد، و نتیجه اش آن است که عده ای از آنها که طرفدار چین هستند، با آن که خواهان یکی شدن این دو کشور نیستند، میزانی از نزدیکی را در روابط این دو خواهانند.
اززمانی که روزنامه چاینا تایمز به فرد تازه ای فروخته شده است، از انتشار مطلب پیرامون اعتراضات میدان تیان‌ان‌من احتراز شده است و دیگر موضوعاتی که در چین تحت سانسور هستند نیز مورد سانسور قرار گرفته اند. یکی از اعضای تحریریه این نشریه می گوید که بسیاری از گزارش هایی که در آن منتشر می شود پیرامون چین یا سیاست نیست. گاهی مطالبی منتشر می شود که رویکردشان نسبت به چین چندان مثبت نیست، اما در مورد دولت چین باید مراقب بود (که چیزی مخالف آن منتشر نشود.)
وی افزود که ممکن است مدیر اجرایی این نشریه از مقام‌های چینی دستورالعمل یا راهنمایی مستقیم بگیرد. گزارشی که در سال ۲۰۱۹ از سوی رویترز منتشر شد، حاکی از آن است که برخی گزارشهایی که این نشریه منتشر می کند، به طور مستقیم مورد حمایت شورای امور تایوان است که نهاد چینی است که مسئول روابط چین با تایوان است.
یانگ می گوید که تشخیص مرز میان آنچه می تواند پوشش خبری مثبت از چین باشد و دیدگاه بخشی از جامعه تایوان را نیز منعکس کند از مطالبی که تحت حمایت دولت چین منتشر می شوند، دشوار است و تشخیص آن به گونه ای فزاینده دشوارتر خواهد شد.
او می افزاید که مشکل در تايوان آن است که بر خلاف فرانسه که احزاب دست راستی و دست چپی دارد، سیاستمداران ما درباره نام کشور و خود کشور اختلاف دارند و همه ما (مردم) نیز خواهان کشوری (مشترک) یکسان نیستیم.
تصویر از آنسپلش، عکاس: Frolda.
این مقاله بدوا در وبسایت فرانسه آی جی نت منتشر شده و برگردان آن به انگلیسی به دست Sedera Ranaivoarinosy انجام شده است.
مقالات بیشتری نوشته
