ویکتوریا میلکو یکی از معدود خبرنگاران آمریکایی است که در میانمار فعالیت می کند و این ماه، مطلب معرفی خبرنگار برگزیده، به او اختصاص دارد.
خانم میلکو اهل واشنگتن دی سی است و فارغ‌التحصیل دانشگاه مریلند. کار حرفه‌ای او با نوشتن مطلب و عکاسی برای روزنامه‌ی واشنگتن پست، و بعد رادیو دولتی آمریکا آغاز شد. او در ادامه با خبرگزاری اسوشیتدپرس هم هم‌کاری کرد.
از آن زمان، او به نقاط گوناگون جهان سفر کرده وپیرامون حقوق دگرباشان و هم‌جنس‌گرایان در فلسطین و اسراییل مطلب نوشته است. هم‌چنین پیرامون بهداشت و تندرستی زنان در بنگلادش، راه‌های مهاجرت در آمریکای جنوبی، و موضوعات دیگر گزارش تهیه کرده است. او اکنون به عنوان سردبیر در Frontier Myanmar کار می کند که یک نشریه‌ی مستقل هفتگی است که دفتر آن در یانگون است.
او می گوید موضوعات گوناگونی را پوشش می دهد و از‌آن‌ها عکاسی یا فیلمبرداری می کند: از کودکان پناهجوی تایلند گرفته تا نشستی در سازمان ملل متحد.
میلکو به فعال شدن نخستین پادکست میانمار کمک کرد که مجری آن دو زن محلی هستند که در پادکست‌شان پیرامون حقوق بشر صحبت می کنند و پادکست‌شان به زبان برمه‌ای و چند زبان اصیل دیگر است که اقلیت‌ها به آن زبان‌ها صحبت می کنند. از میان مطالب دیگری که در این پادکست‌ها مطرح کرده اند، بحران خوراک در اردوگاه‌های پناهندگان برمه است.
میلکو که با اشتیاق مطالب آی جی نت را می خواند، آموزشی را که برای مقابله با خشونت محیطش گرفته، مرهون خبرنامه‌های هفتگی آی جی نت می داند. او هم‌چنین از طریق آی جی نت در دورهی آموزشی مرکز دارت در دانشگاه کلمبیا شرکت کرد که بر گزارشگری امن از مناطق بحرانی تمرکز داشت: Reporting Safely in Crisis Zones Course.
او می گوید:«هر روز که اینجا کار می کنم، با موارد تازه‌ای مواجه می شوم که فکر نمی کنم می توانستم نحوه‌ی برخورد با آنها را از منبعی به غیر از آی جی نت بیاموزم.»
آی جی نت با میلکو درباره‌ی کارش، وضعیت خبرنگاران در میانمار، نگرانی‌های امنیتی، و توصیه‌هایش برای خبرنگاران تازه کار گفت‌وگو کرد که اینجا آن را می خوانید:
آی جی نت: بزرگ‌ترین چالش‌های کار و خبرنگاری در میانمار چیست؟
میلکو:
میانمار در عرصه‌ی خبرنگاری با چالش‌های فراوانی مواجه است. دولت دسترسی به اطلاعات را دشوار می کند و امکان یافتن اطلاعات درباره‌ی اطلاعیه‌های دولتی و دیگر نکات مربوط به برنامه یا فعالیت مقام‌های دولتی یا آگاهی از محتوای بیانیه‌های دولتی تنها از راه خواندن روزنامه‌ی دولتی میسر است.
علاوه بر آن، میانمار قوانین بسیاری دارد که یا تحت حکومت آنگ سان سوچی به اجرا در آمده اند یا از پیش اجرا می شدند، آزادی مطبوعات و بیان را به شدت سرکوب می کنند. مشهورترین آنها قانونی است به نام 66D که محتوای آن این است: اگر کسی در نقد دولت مطلبی بگوید یا بنویسد، دولت می تواند از او در دادگاه شکایت کند و در نهایت ممکن است به عنوان دشمن میانمار معرفی شود. در این حال،
برای به دست آوردن اطلاعات دقیق از رویدادهای کشور (که سفر یا ورود به بسیاری از آنها ممنوع است)، خبرنگاران باید به دولت یا ارتش اتکاء کنند، و همه می دانند که هیچ خبرنگار خوبی، چنین کاری انجام نمی دهد.
تجربه‌ی خبرنگاری در میانمار برای شما که آمریکایی هستید، چگونه است؟
به عقیده‌ی من زنان خارجی در میانمار در طبقه‌ی خاصی قرار می گیرند که در واقع جنس سوم است و انتظار برخورداری از ویژگی‌های زنان بومی از آنها نمی رود، اما انتظار هم نمی رود که مثل مردان باشند. در بسیاری از موارد، من به دلیل زن بودن و خارجی بودنم موفق به دستیابی به مکان یا موقعیت خاصی برای تهیه‌ی گزارش شده‌ام که هم‌کاران بومی مرد، نتوانسته اند همان میزان دستیابی بیابند. اما مشکلاتی از جمله مورد تعقیب قرار گرفتن هم برایم دقیقا به همین دلایل به وجود آمده است. در مجموع کار ما ساده نیست، اما به عقیده‌ی من کار ما ساده تر از هم‌کاران بومی مان است.
برخی از آموزش‌هایی که از راه آی جی نت گرفته اید و به شما در مقابله با خشونت در محیط اطراف‌تان کمک کرده، کدام بوده است؟
دورهی آموزش امنیت و نگهداری از خود را از این طریق گذراندم، و شبکه‌ای از هم‌کاران و آشنایان را هم پیدا کردم که اغلب زن بودند و به جای آن‌که به من توصیه کنند که برای تهیه‌ی گزارش به جای خاصی نروم، به من آموختند چگونه از خودم مراقبت کنم.
برای خبرنگاران تازه کار، به ویژه آنها که می خواهند در نقاط پرچالش یا پرتنش کار یا سفر کنند، چه راهنمایی‌هایی دارید؟
ایی‌میل‌های بسیاری دریافت می کنم، به ویژه از جوانان، که می گویند می خواهند عکاس یا خبرنگار جنگی باشند. پاسخ من آن است که مسئله تنها خواستن شما نیست. باید مترجم و راهنما و راننده پیدا کنید، باید به والدین‌تان بگویید، باید ببنیید که آیا کاری که می خواهید انجام دهید، اثری بر جامعه خواهد گذاشت یا نه، تکراری است یا نه، و ماجرایی که می خواهید گرفتارش شوید، ارزش گرفتاری را دارد یا نه. مهم آن است که بدانید کاری که می خواهید انجام دهید، ارزش خطراتش را دارد یا نه.
انتشار تصاویر با اجازه‌ی خانم میلکو
مقالات بیشتری نوشته
