از پوشش خبری سال ۲۰۰۲ روزنامه بوستون گلوب پیرامون تجاوز جنسی در کلیسای کاتولیک گرفته تا اتهاماتی که به تازگی علیه بیل کازبی مطرح شده است، پوشش خبری تجاوز جنسی طی سال های اخیر به حداکثر خود رسیده است.
بروس شاپیرو، مدیر اجرایی مرکز خبرنگاری و ترامای دارت در دانشکده روزنگاری دانشگاه کلمبیا، طی نشست اخیر کلوب ملی خبرنگاران با موضوع پوشش خبری تجاوز جنسی، گفت:«این نوع تهیه گزارش اخلاقی، تاثیرگذار، سیستماتیک، و پیا پی پیرامون ضعف های ساختاری پیامد تجاوزجنسی، در تاریخ خبرنگاری بی سابقه بوده است.«
جنیفر مارش، معاون خدمات قربانیان در مرکز رِین (مرکز خدمات رسانی به قربانیان تجاوز و سوء استفاده جنسی) در این نشست گفت که هر سال، شماره تلفن اضطراری مرکز رین تماس های بیشتری از سوی کسانی که تقاضای کمک می کنند، دریافت می کند. اغلب این تماس ها در پی اطلاع رسانی در خصوص پرونده های تجاوز جنسی است. .
با وجود این، شمار اندکی از موضوعات خبری به اندازه تجاوز جنسی برای خبرنگاران نگران کننده است. مصاحبه با بازماندگان تجاوز جنسی چالش ها و دشواری هایی دارد که ممکن است به بهای قربانی شدن بخشی از گزارش تمام شود، یا به بازماندگان آسیب های شدید روانی وارد کند.
خبرنگاران آی جی نت که در این نشست شرکت کردند سه توصیه برای خبرنگارانی که این موضوع را پوشش می دهند گرد آوری کردند که آنها را در اینجا می خوانید:
وارونه کردن الگوهای سنتی گزارشگری
کریستن لومباردی، خبرنگار تجسسی مرکز ملی اصالت خبرنگاری، چنین گفت:«پیش از آغاز کار تهیه گزارش در چنین مواردی، برای خبرنگاران حیاتی است که برداشت سنتی خود از گزارشگری را وارونه کنند. این کار شامل رها کردن مهار گزارش است، که به نظر برخی خبرنگاران ممکن است کاری نفرت انگیز باشد. این قبیل مصاحبه ها را تنها با پی گیری نمی توانید انجام دهید. بهترین شیوه نزدیک شدن به قربانیان تجاوز به تجربه من از راه واسطه ای مورد اعتماد است و به این دلیل من همیشه کسانی را از میان اطرافیان قربانی تجاوز پیدا می کنم تا بتوانم به او نزدیک شوم و از او مصاحبه بگیرم.«
این شیوه یافتن منابع از راه واسطه های قابل اعتماد در زمانی که بسیاری از قربانیان سوء استفاده جنسی نسبت به رسانه ها بدبین و بی اعتمادند، ضروری است.
خانم لومباردی در ادامه گفت:«این قربانیان، کسانی هستند که اغلب توسط سیستم حاکم در اجتماع سرکوب یا خاموش شده اند، یا حرفشان را باور نکرده اند. بسیاری از قربانیان تجاوز به من گفته اند که ضربه روحی واکنش جامعه از خود تجاوز بیشتر بوده. میزان بی اعتمادی بسیار بالاست و این، نخستین مانعی است که به عنوان خبرنگار با آن مواجه می شوید.«
حمایت، همدردی، و حقیقت
پزشکان و روان پزشکانی که به قربانیان آسیب های شدید روانی کمک می کنند، مدل سِت را توصیه می کنند که سیستمی سه مرحله ای است که طی آن در سه مرحله حمایت، همدردی و بیان حقایق به قربانیان کمک می شود. توصیه شاپیرو این است که خبرنگاران نیز می توانند با استفاده از همین روش به قربانیان تجاوز جنسی نزدیک شوند و گزارششان را تهیه کنند.
حمایت یعنی توصیف نحوه پشیتبانی شما از قربانی تجاوز از این راه که به او بگویید می خواهید داستان او را روایت کنید. همدردی یعنی بیان درک خبرنگار از چالش هایی که قربانی تجاوز در روایت ماجرایش با آنها مواجه است.
شاپیرو می گوید عنصر حقیقت است که در مدل ست، بیشترین چالش را برای خبرنگاران ایجاد می کند. خبرنگاران ممکن است به سادگی زرق و برق جزئیات گزارششان را زیاد کنند اما آنچه لازمه تکمیل گزارششان است، همین جزئیات است که برای برقراری ارتباط با قربانیان و جلب اعتماد و رضایت آنها، ضروری است.
کریستن لومباردی در ادامه سخنان خود گفت:«من همیشه حس کرده ام که بهترین راه آن است که هدف گزارش یا سلسله گزارشتان را از همان ابتدا توضیح دهم تا قربانیان را برای آنچه در پیش است، آماده کنم و به آنها بگویم مراحل کار کدام است و مصاحبه شوندگان چه کسانی هستند. باید مطمئن شوید که قربانی تجاوز که موضوع گزارش شماست، همه چیز را از ابتدا بداند. این بسیار مفید است.»
تدارک برای واکنش های منفی
لیز سکورو، فعال اجتماعی و نویسنده ای که روایت خود را در سال ۱۹۸۵ علنی کرد، می گوید که بسیاری ازبازماندگان تجاوز جنسی با هدف تقویت خود تصمیم می گیرند با رسانه ها صحبت کنند. و ضمن آن که علنی کردن چنین تجربه ای می تواند منجر به تقویت فرد شود، امروزه، با گسترش شبکه های اجتماعی، امکان آن که قربانیان تجاوز جنسی بی رحمانه مورد انتقاد قرار بگیرند از هر زمان دیگری بیشتر است.
او می افزاید:«آنچه انتظار نداشتم واکنش منفی بود. علیرغم میزان کمکی که سیستم ست و شیوه های دیگر خدمت رسانی به قربانیان تجاور می کنند، وصرفنظر از آن که حکایت یک تجاوز به خوبی گزارش شده باشد یا نه، نفرت و حمله به قربانیان، انجام خواهد شد.»
به این دلیل، خبرنگاران باید همیشه منتظر دریافت واکنش منفی نسبت به هر گزارش تجاوز جنسی باشند و به قربانیان نیز بگویند همین انتظار را داشته باشند.
مارش گفت در مرکز رین به قربانیان توصیه می شود که پس از تعریف کردن ماجرایشان برای خبرنگاران، از شبکه های اجتماعی دور بگیرند و نظرات (کامنت های) سایت های خبری را نخوانند. در نهایت، هر خبرنگاری که بخواهد گزارشی از یک مورد تجاوز جنسی تهیه کند، باید این نکات را به مصاحبه شونده بگوید.
شاپیرو در این مورد گفت:«خوشبختانه بخش کامنت گذاری در اکثر سایت های خبری به سرعت در حال حذف شدن است بنابراین آنهایی که کامنت های منفی می گذارند باید سرگرمی دیگری برای خود پیدا کنند.»
خواندنی های بیشتر
اگر باز هم در مورد گزارش از تجاوز جنسی سؤال دارید، مرکز دارت مجموعه ای از ۸۵ منبع را گردآوری کرده است که شامل محتوای چند رسانه ای و راهنمایی های برای کمک به خبرنگارانی است که این موضوع را پوشش می دهند.
عکس: از چپ به راست: جنیفر مارش، لیز سوکورو، بروس شاپیرو و کریستن لومباردی
تصویر از سم برکهد