برای عکاس- خبرنگاران، ایجاد و برقراری رابطه‌هایی نزدیک بر اساس اعتماد متقابل با موضوعات گزارش‌هایشان، اغلب، در گرفتن تصویر مطلوب، تفاوت ایجاد می کند. بخش عمده‌ی از کار یک عکاس- خبرنگار ایجاد یا حفظ رابطه‌ی هر روزه با مردم است. با این حال، عملی ساختن این نوع روابط و دانستن این که کجا باید مرزی تعیین کرد، ممکن است کمی چالش انگیز باشد. Ami Vitale ایمی ویتالی،عکاس- خبرنگار و مستندساز National Geographic نشنال جیوگرافیک، در گفتگویی که از طریق ایی میل با آی جی نت کرده، راهنمایی‌هایی در مورد ایجاد این نوع روابط ارائه داده است:
آي جی نت: نظرتان در مورد ایجاد رابطه از راه مادیات، مثل غذا، به عنوان راهی برای آغاز یک رابطه یا جلب اعتماد موضوع گزارش، چیست؟
ویتالی: وقتی پول یا مادیات رد و بدل می شود، رابطه را به یک بده و بستان تبدیل می کند و سبب ایجاد انتظارات غیر واقع‌بینانه می گردد. در حرفه‌ی عکاس- خبرنگاری، ما راهنمایی‌هایی بسیار سختگیرانه‌ای داریم، و پول دادن به مردم برای گرفتن مصاحبه یا عکس از آنها غیراخلاقی تلقی می شود. National Press Photographers Association (انجمن ملی عکاسان مطبوعات) مجموعه‌ی مفیدی از راهنمایی‌ها را در این مورد ارائه داده که آنها را اینجا می توانید بخوانید.
در بعضی موارد، به عنوان قدردانی و به نشانه‌ی احترام، برای کسانی که با آنها مصاحبه می کنم، ناهار یا میوه می برم. اما هرگز در ازای مصاحبه هدیه‌ی گرانقیمت یا پول به آنها نمی دهم. کاری که همیشه انجام می دهم آن است که به آنها عکس می دهم. (از بین عکس‌های که از آنها می گیرم، چند عکس به آنها می دهم. اگر قول این کار را به کسی که با او مصاحبه می کنید، می دهید، حتما به قول‌تان عمل کنید.
در کوششی برای ایجاد رابطه با کسانی که موضوع گزارش هستند، عکاس- خبرنگاران می توانند خود را با فرهنگ موضوعِ گزارش‌شان آشنا کنند تا از این راه احترام بیشتری به آنها بگذارند و با آنها بهتر آشنا شوند. یک خبرنگار-عکاس تا چه اندازه می تواند خود را با فرهنگ آنها آشنا کند؟ آیا عکاس- خبرنگاران باید مثل کسانی که در محیط‌‌‌‌شان زندگی می کنند، رفتار کنند و تشابه فرهنگی از خود نشان دهند؟
ممکن است وقتی در یک کشور محافظه کار یا مذهبی کار می کنم که عرف اجتماع حکم می کند که محجبه باشم، از روی احترام موی خود را بپوشانم و برقع یا چادر به سر کنم، اما نقش بازی نمی کنم و ظاهرسازی نمی کنم که معقتد و مذهبی هستم. شفاف و صادق بودن درباره‌ی تفاوت‌هایی که با دیگران یا محیط کارتان دارید، خیلی بهتر از تظاهر به اعتقاد داشتن به چیزهایی است که به آنها معتقد نیستید.
فکر می کنید وسایل کار و تجهیزات عکاسی ممکن است در مواقعی دسترسی یک عکاس- خبرنگار را به فرد یا مکان بخصوصی تسهیل یا دشوار کنند؟
راز کار آن است که وسایل کارتان را پیش از آغاز کار به خوبی بشناسید. تجهیزات‌تان را خوب بشناسید تا بتوانید بر کسانی که عکس آنها را می گیرید، تمرکز کنید. اگر اضطراب یا تنش از خود نشان دهید، آدم ها متوجه می شوند و نمی توانند با عنصر اضافه‌ی دوربین، راحت باشند.
به نظر شما توانایی همدلی با سوژه‌های کارتان ممکن است به ایجاد رابطه‌ی بهتر با آنها بیانجامد؟
به خاطر داشته باشید که ما آدم ها بیش از آنکه ممکن است به نظر بیاید، وجوه مشترک داریم. به مردم به عنوان متفاوت یا غریبه نگاه نکنید. در عوض، بر چیزهایی تمرکز کنید که ما را به هم وصل و با هم متحد می کنند. اگر از زیر پوشش زنان به آنها نگاه کنید، واقعیت فراگیر جهانی آن است که نقاط اشتراک فوق العاده‌ای میان همه‌ی ما وجود دارد. از دوربین‌تان نه تنها به عنوان چشمی برای دیدن، بلکه به عنوان قلبی برای حس کردن استفاده کنید.
در هنگام برقراری رابطه با دیگران، به باور شما ارزشمندترین داشته‌ها کدام‌ها اند؟
نزدیک شدن به مردم به زمان و درک نیاز دارد. من به عکاسی تنها به عنوان یک ماجرا نگاه نمی کنم. با آن که می توانیم از این راه شاهد پدیده‌های خارق العاده‌ی باشیم، جادوی کار هنگامی آغاز می شود که در جایی بمانید و به خود فرصت تعمق و درک بدهید. من ترجیح می دهم یک جا را به خوبی ببینم تا آن که به همه جا سرک بکشم. عکس‌های موفق از آدم‌ها تقریبا هرگز از فاصله زیاد گرفته نمی شوند. لنزهای دور را کنار بگذارید و لنز پهنی مثل لنز ۲۴ یا ۳۵ میلی متری همراه داشته باشید. از نظر فیزیکی به موضوع عکس نزدیک‌تر خواهید شد و نتیجه‌اش هم در عکس های‌تان معلوم می شود.
صحبت کردن با غریبه‌ها یا افراد متشخص ممکن است برای بعضی عکاسان دشوار و اضطراب آور باشد، شما چگونه می توانید با موضوعات عکس‌تان ارتباط برقرار کنید؟
خواه یک سر تکان دادن ساده باشد، یا یک سلام و علیک معمولی، یا توضیح کاری که دارید انجام می دهید، یا یک مکالمه طولانی و فشرده، من همیشه توضیح می دهم که چرا آنجا هستم و هدفم از گرفتن عکس‌ها چیست.
قبل از آنکه از کشور خارج شوم، همیشه با ریش‌سفیدهای منطقه‌ی که قصد کار در آنجا را دارم، تماس می گیرم. همیشه در هر اجتماعی سلسله مراتبی وجود دارد. اگر وقت بگذارید که توضیح دهید دلیل حضورتان در آن جا چیست و پیش از آغاز کار موافقت ریش‌سفیدان یا بزرگترها را جلب کنید، همه در آن اجتماع خواهند فهمید که شما چرا آنجا هستید. خبرها زود منتقل می شود و حمایت ریش‌سفیدان باعث می شود امنیت بیشتری داشته باشید، بیشتر از آن که بخواهید بی هدف پرسه بزنید.
برای دیدن کارهای ویتالی، از amivitale.com یا instagram.com/amivitale دیدن کنید.
تصویر اصلی از فلیکر با مجوز open-arms.
تصویر دوم از توییتر خانم ویتالی.