نبرد با ایدز مبارزه ای جهانی است که دهه هاست ادامه دارد. ایدز تا پایان سال ۲۰۱۵، جان ۳۴ میلیون نفر را گرفته است. با این حال، سازمان بهداشت جهانی برآورد کرده که تنها ۵۴ درصد از کسانی که با ویروس اچ. آی. وی. زندگی می کنند، ازعفونت خود باخبرند. صحرای آفریقا منطقه ای است که بیشترین آسیب را از این بیماری دیده است. برآوردها نشان می دهد که در سال ۲۰۱۴ حدود ۲۵ میلیون نفر در صحرای آفریقا به اچ. آی. وی. /ایدز مبتلا بوده اند. این منطقه نزدیک به ۷۰ درصد از مبتلایان تازه به عفونت اچ. آی. وی. را هم در بر می گیرد.
بنابراین، چه منابعی برای نشان دادن واقعیت زندگی با اچ.آی.وی/ایدز در اختیار خبرنگاران است تا واقعیت زندگی با این بیماری را در کشورشان توضیح دهند و بهتر بتوانند داستان این مبارزه را روایت کنند و در مورد اهمیت پیشگیری و انجام آزمایش، اطلاع رسانی کنند؟
شاخص بدنامی زندگی با اچ. آی. وی. People Living with HIV Stigma Index پروژه ای است برای درک بهتر مشکلات و چالش هایی که مبتلایان به این ویروس در سراسر جهان با آن مواجهند. از سال ۲۰۰۸، کارکنان این پروژه در بیش از ۵۰ کشور (شامل کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته) که اغلب، مردم محلی و خود نیز مبتلا به ایدز هستند، با بیش از ۵۰ هزار نفر مصاحبه کرده اند. این گزارش ها، با عنوان گزارش های ملی بدنامی، می تواند خبرنگاران محلی را راهنمایی کند، از این راه که به آنها درک بهتری از مشکلات واقعی مردم کشورشان بدهد.
نهادهایی چون صندوق جهانی The Global Fund، بنیاد بیل و ملیندا گیتز Bill & Melinda Gates Foundation، و پپفار یا برنامه اضطراری رئیس جمهور آمریکا برای ریشه کن کردن ایدز یا United States President’s Emergency Plan for AIDS Relief از طریق رویکردها و طرح های مختلف، از تعداد زیادی از پروژه های مبارزه با ایدز در سراسر جهان حمایت مالی کرده اند. وبسایت های این نهادها با ارائه گزارش درک بهتری از این پروژه ها ایجاد می کند و داده هایی را هم برای ارتقاء کیفیت گزارشگری خبرنگاران، در اختیار آنها می گذارد.
پپفار برای تمام سرمایه گذاری هایش در سطح کشور و نتایج آنها، داده های قابل استخراج ارائه می دهد. صندوق جهانی، اپلیکیشن هایی برای دسترسی به داده هایش دارد و این داده ها را از طریق فایل های اکسل یا پی دی افِ قابل دانلود هم ارائه می دهد. نهادهای دیگری مثل سازمان بهداشت جهانی، یو.اِن. ایدز، وبسایت های جهانی تندرستی، و نهادهای غیرانتفاعی و خیریه محلی نیز معمولا راهنماها و اطلاعاتی در اختیار می گذارند که می تواند سوءبرداشت ها را از بین ببرد و میزان آگاهی از اچ.آی.وی. /ایدز را بالا ببرد.
آخر این ماه، من در کارگاه شرکت خواهم کرد که ویژه خبرنگاری پیشگیری از اچ. آی. وی است و بر افزایش آگاهی رسانی درباره فواید ختنه پزشکی داوطلبانه مردان تمرکز دارد. این کار- گروه در نایروبی در کنیا برگزار می شود و مرکز بین المللی خبرنگاران بروشورها و اطلاعاتی در این زمینه گردآوری کرده است و وبیناری را نیز برای شرکت کنندگان برگزار کرده که طی آن به ارائه راهنمایی هایی می پردازد برای بهترین شیوه پرداختن به گزارشهایی از این دست.
ضرورت درک بهتر خبرنگاران از چگونگی انجام مبارزه با اچ.آی.وی./ایدز در کشورشان حیاتی است، به ویژه از آنجا که تغییراتی در تمرکز و اهداف این مبارزه در سطح بین المللی حال شکل گیری است.
در سال ۲۰۱۴، یو.ان. ایدز UNAIDS برنامه خود را موسوم به هدف ۹۰-۹۰-۹۰ فعال کرد تا به پایان دادن اپیدمی ایدز کمک کند. هدف این طرح آن است که تا سال ۲۰۲۰ نود درصد بیماران مبتلا به اچ.آی.وی. تحت درمان قرار گیرند و نود درصد آنهایی که تحت درمانند، ویروس را خاموش کرده باشند. اینها، اهداف بلندپروازانه ای هستند و فقط به شرطی عملی می شدند که در سال ۲۰۱۴، ۵۴ درصد مردم از وضع خود آگاه بودند. اما بدون عمل فوری، یو.ان. ایدز تخمین می زند که تا سال ۲۰۳۰، ۲۸ میلیون نفر دیگر به ایدز آلوده شوند.
نگرانی از توقف پرداخت هزینه مبارزه با ایدز از سوی کشورهای بزرگ مثل ایالات متحده به معنای افزایش تلاش برای تمرکز بر جمعیت های در معرض خطر است. مدیر پپفار به طور خاص درباره هدف قرار دادن زنان جوان در صحرای آفریقا صحبت کرده است.
خبرنگاران--به ویژه آنها که در این منطقه کار می کنند--باید همه تلاش خود را به کارگیرند تا درک بهتری از زندگی کسانی که با اچ.آی. وی./ایدز زندگی می کنند، به دست آورند و درک کنند که مبالغی که برای پیشگیری یا درمان ویروس خرج می شود، به چه شکل هزینه می شود، تا بتوانند به اطلاعات دقیقی دست پیدا کنند تا در این نبرد به آنها کمک کند.
تصویر اصلی با مجوز یونیسف از Pierre Holtz.