تجارب اولیه از پیام رسان (مسنجر) فیس‌بوک و ربات‌هایی مثل آن‌چه سی ان ان، مایک و چند رسانه‌ی مشابه دیگر به کار گرفتند، آمیخته‌ای از ویژگی‌های مثبت و منفی بود و اغلب آن‌ها خلاصه‌ای از مهم‌ترین خبرهای روز را به مخاطبان می رساند.
این ایده‌ها اما، شتابزده بودند و از امکانات فن آوری که در اختیار داشتند، بهره‌ی چندانی نبردند. اما اکنون، شمار بیشتری از نهادهای خبری اهمیت و قابلیت مسنجر یا پیام رسان را دریافته اند و درصددند که از آن بهره ببرند تا بتوانند گزارش‌های بهتری از اجتماع تهیه کنند و با خوانندگان و بینندگان‌شان ارتباط مستقیم و نزدیکی برقرار کنند.
از مسنجر یا پیام رسان به عنوان نوعی ربات برای برقراری ارتباط با مخاطبان، پیش‌تر در فیس‌بوک استفاده شده بود و نتیجه‌ی چندان درخشانی نداشت، شمار اندکی از مردم به پرسش‌های آن پاسخ داده بودند یا برای برقراری ارتباط تلاش کرده بودند. اما ماه گذشته، همین ربات از سوی نهاد خبری دیگری به نام Civil Beat در هانولولوی هاوایی به کار گرفته شد و نتیجه‌ی خوبی به همراه داشت و به تعامل شمار بسیاری از مخاطبان این رسانه انجامید. نتیجه‌ی این دو تجربه و مقایسه‌ی آن‌ها، آن است که برای نهادهای کوچکتر خبری، استفاده از چنین رباتی اهمیت و اثر بیشتری دارد و می تواند به ارتباط مستقیم میان نویسنده یا خبرنگار با مخاطب بیانجامد و کمک کند که خبرنگاران بتوانند با مخاطبان خود صحبت کنند یا به پرسش‌های آن‌ها پاسخ دهند.
Anthony Quintano، دبیر تعامل اجتماعی Civil Beat، می گوید:«این برای ما یکی از چندین ابزاری است که در اختیار داریم. اما ابزار جالبی است، چون به ارتباط مستقیم با مردم منتهی می شود. در حالی که خوانندگان می توانند بدون این ابزار هم با ما در ارتباط باشند و از راه کامنت‌های فیس‌بوک، تماس تلفنی، یا ایی‌میل، با نویسندگان و خبرنگاران این نشریه ارتباط برقرار کنند، وبسایت ما می خواست به نزدیک‌ترین راه ممکن برای برقراری ارتباط تناتنگ و مستقیم با مخاطبان دست یابد و از این راه، در همه جا حضور داشته باشد.»
Quintano می گوید Civil Beat که اتاق خبری با تنها بیست خبرنگار دارد و کارشناس فن آوری و طراحی نرم افزار هم ندارد، کار طراحی این نرم افزار را به کارشناسانی در خارج از آن نشریه سپرد. اکنون ۲۱۶ هزار و ۴۰۰ کاربر صفحه ی Civil Beat را دنبال می کنند.
این کار را نشریات دیگری مثل ProPublica و Purple هم انجام داده اند و نتایج موفقیت آمیزتری از تجربه‌ی فیس‌بوک داشته اند. با این وصف، نتایج درخشانی در هیچ یک از این موارد تجربه نشده است و تلاش برای یافتن راه‌های بهتر برای برقراری ارتباط مستقیم با مخاطب ادامه دارد.
در مجموع، واکنش خوانندگان به تجربه‌ی Civil Beat آمیخته‌ای از مثبت و منفی بوده است. عده ی می گویند این ایده غیرضروری است و گروهی معتقدند آزار دهنده است، در حالی‌که تعدادی هم موافق به کارگیری آن هستند. تعدادی از مخاطبان گروه سوم، از این نرم افزار (ربات) کمک گرفته اند تا ویدیوهایی را که نمی توانستند در اینترنت پیدا کنند، بیابند. حتی تصاویر زنده‌ای از حیات وحش گرفته شده و برای مخاطبان فرستاده شده که به گفته ی Quintano کار موفق و هیجان انگیزی بوده است.
اما مهم‌ترین مورد کاربرد این نرم افزار، تعداد نسبتا زیاد خوانندگانی بوده که از این راه، ایده‌هایی برای گزارش با خبرنگاران در میان گذارده اند یا آن‌ها را در جریان رویداد خاصی قرار داده اند تا خبرنگاران برای پوشش خبری مهیا شوند.
Quintano می گوید:«فعلا مطمئن نیستیم که این نرم افزار ما را به کجا خواهد برد. باید دریابیم که توان بالقوه‌ی آن چقدر است. هدف‌مان این است که درک کنیم تا چه حد می توانیم از آن برای تهیه و عرضه‌ی گزارش‌های بهتر و بیشتر استفاده کنیم. تا آن زمان، به تجربه برای استفاده از این نرم افزار ادامه خواهیم داد.»
نسخه‌ی انگلیسی این مقاله ابتدا در وبسایت Nieman Lab منتشر شد و بازنشر آن در این وبسایت، با اجازه‌ی ناشر اولیه‌ی انجام شد.
تصویر اصلی از فلیکر، با مجوز Hamza Butt.