برای عکاس- خبرنگارانی که در محیط‌های عمومی یا در شرایط خطرناک کار می کنند، اهمیت خاصی دارد که کمتر دیده شوند. عکاسانی که برای تهیه‌ی این مطلب با آنها گفتگو شده، برای خبرگزاری فرانسه و اسوشیتدپرس کار می کنند و در این زمینه راهنمایی‌هایی برای عکاسان حرفه‌ای ارائه می دهند که در این مطلب می خوانید.
راه‌های بسیاری برای آن وجود دارد که به عنوان عکاس - خبرنگار کمتر جلب توجه کنید یا در واقع ظاهر تهدیدآمیزی نداشته باشید. بخشی از این هدف زمانی تأمین می شود که تحقیق لازم را انجام دهید، متوجه محیط اطرافتان باشید، لباس ساده و غیررسمی بپوشید، و لبخند بزنید. در زمان انجام مأموریت‌های خطرناک‌تر، برداشتن این گام‌ها اهمیت خاصی دارد.
آی جی نت با Gianluigi Guercia که عکاس خبرگزاری فرانسه در آفریقای جنوبی است، با Cynthia Matonhodze که عکاس وقایع مستند در زیمبابوه است، و با Tsvangirayi Mukwazhi که عکاس اسوشیتدپرس در زیمبابوه است، مصاحبه کرده، و توصیه‌های آنها را برای جلب توجه کمتر هنگام کار، اینجا و به شکلی که می خوانید، گردآوری کرده است:
قرار دادن دوربین نزدیک کمر
با این تکنیک، عکاس در حالی عکس می گیرد که دوربینش دور کمرش است و امیدوار است که بدون بلند کردن دوربین بتواند عکس‌های مناسبی بگیرد. بعضی عکاس- خبرنگاران حس می کنند که نگهداشتن دوربین مقابل صورت افراد مثل نشانه رفتن اسلحه به سوی آنهاست، و ممکن است آدم‌ها را بترساند.
Guercia: «چند بار این کار را کرده‌ام، اما اگر بتوانم، از انجام این کار اجتناب می کنم. به نظرم این راه واقع بینانه‌ی برای آن نیست که ظاهر تهدیدآمیزی نداشته باشی. اگر آدم‌های که می خواهید موضوع عکس‌تان باشند، با دیدن دوربین احساس ترس کنند، معلوم است مشکلی در رابطه عکاس با افراد وجود دارد.»
دوربین را تا هنگام آغاز کار از کیف‌تان بیرون نیاورید
انداختن دوربین به دور گردنتان به آسانی کسانی را که هدفتان را نمی دانند یا دلیل دوربین به همراه داشتن‌تان را نمی دانند، ممکن است بترساند. اما در برخی موارد، همراه داشتن دوربین می تواند نشانه‌ی آن باشد که شما خبرنگار هستید و بنابراین می توانید به محل رویداد برای عکاسی دسترسی داشته باشید.
Mukwazhi می گوید: «نظر به محلی که خبرنگاران در آن فعالیت می کنند، نشان دادن یا ندادن دوربین تفاوت دارد. آنچه به نظر من اهمیت دارد، ارتباط است، که معتقدم کلیدی است. مهمتر از همه این که حس شما، راهنمای نهایی شماست. بعضی‌ها دوربین را تا لحظه‌ی که کارشان را شروع می کنند، در کیف نگه می دارند. این کار بعضی اوقات کمک می کند، اما بعضی اوقات ممکن است برایتان دردساز شود.»
وسایل کمتری همراه داشته باشید
همراه داشتن مقدار زیاد وسایل گران قیمت عکاسی ممکن است باعث شود شما ظاهر نظامی و قدری ترسناکی پیدا کنید. ساده بودن و همراه داشتن وسایل کمتر شما را راحتتر با سوژه های‌تان مرتبط می کند.
Matonhodze می گوید: «به نظر من نخستین گام آن است که وسایل‌تان را بشناسید و بفهمید که کدام لنز را برای یک کار بخصوص لازم دارید. این به آن معنی است که به تمرین و تجربه احتیاج دارید. بعضی اوقات امکان آن را نخواهید یافت که وسیله‌ی خاصی را که می خواهید همراه داشته باشید، انتخاب کنید و باید به آنچه دارید قانع باشید، بنابراین لازم است مبتکر باشید. باید تحرک زیادی داشته باشید و حداکثر استفاده را از آنچه دارید، بکنید.
به جای دوربین حرفه‌ای، از دوربین تلفن همراه‌تان استفاده کنید
بعضی اوقات، استفاده از تلفن همراه می تواند سبب شود که شما کمتر هراس انگیز به نظر بیایید و ظاهر بی آزاری پیدا کنید. مردم ممکن است فکر کنند شما یک فرد عادی هستید که می خواهد با تلفنش عکس بگیرد. این کار همچنین وقتی به درد می خورد که موضوعات عکاسی شما به دیدن دوربین‌های حرفه‌ای خیلی بزرگ دی اس ال آر عادت ندارند.
Mukwazhi می گوید:«استفاده از تلفن ممکن است خیلی خطرناک باشد، به ویژه در تظاهرات. جمعیت ممکن است کسانی را که از دوربین تلفن‌شان استفاده می کنند، به عنوان جاسوس یا خبرچین ببینند و هدف بگیرند. این حالت، با زمانی تفاوت دارد که با وسایل کامل عکاسی بیرون هستید و مردم شما را به عنوان عضو مطبوعات می شناسند.»
به سوژه‌های بالقوه‌تان عکس های‌تان را نشان دهید
نشان دادن بعضی از عکس های‌تان به سوژه‌ها ممکن است به آنها کمک کند تا شیوه‌ی کار شما را بهتر درک کنند. وقتی بتوانند عکس‌های خودشان را ببینند، می توانند دست کم ایده‌ی روشن‌تری از نحوه کار شما پیدا کنند.
Matonhodze می گوید: «من اغلب نمونه‌های کوچک چاپی را از کارهایی که انجام داده‌ام، همراه می برم تا به سوژه‌های بالقوه کارم را نشان دهم. با این حال، وقتی به فردی که موضوع عکس است دسترسی پیدا می کنم و اجازه آغاز عکاسی می گیرم، بعضی از تصاویر آنها را که در کارت CompactFlash دارم، به آنها نشان می دهم. بیشتر اوقات، زمانی از موضوعاتم عکاسی می کنم که در محل کارشان هستند. به این دلیل بعضی اوقات پیش می آید که کسانی می آیند جلو و از من می پرسند که مشغول چه کاری هستم.»
راهنمایی‌های پایانی
Tsvangirayi می گوید که بهترین روش آن است که با موضوعات عکاسی‌تان ارتباط برقرار کنید و به آنها بگویید که چه کاری می خواهید انجام دهید. اگر راحت نیستند، ادامه ندهید و کار را رها کنید.
Guercia می گوید تلاش می کند که اگر امکان آن وجود داشته باشد، خود را معرفی کند و دوستانه برخورد کند. او می گوید دوست دارد بگوید چرا به آن محل رفته و قصدش انجام چه کاری است. او عکاس بودن را پنهان نمی کند و می گوید که برای گرفتن عکس آنجا رفته است. مردم اغلب اوقات به کسی که با آنها با دوستی و احترام برخورد می کند، بیشتر احترام می گذارند تا کسی که ناگهان شروع به عکاسی می کند و نظر Matonhodze این است که به طور کلی نمی توان دوربین را از کسی که از دوربین استفاده می کند، جدا کرد. صرفنظر از تلاشی که می کنید تا کسی از دوربین‌تان نهراسد، کاری که به عنوان عکاس انجام می دهید، یا کمک می کند تا به یک فرد یا فضا دسترسی پیدا کنید، یا مانع آن می شود.
تصویر اصلی از فلیکر با مجوز Andreas Gohr.