Joseph Poliszuk طی دوران کار حرفهای خبرنگاری خود آموخته است که استقلال در کار خبرنگاری گاهی به سختی به دست می آید. او یک خبرنگار تحقیقی اهل ونزوئلاست که به خاطر نوشتهها و گزارشهایش، بازداشت شده و مورد آزار قرار گرفته است. او پیرامون معدنداری غیرقانونی، موارد نقض حقوق بشر، و قاچاق مواد مخدر گزارش تهیه کرده است.
او سردبیر و یکی از بنیانگذاران Armando.info است که گزارشگری مبتنی بر دادهاش توجه جهان را به خود جلب کرده است. هماهنگی برای انتشار فصل مربوط به ونزوئلا را در پروندهی اسناد پاناما او به عهده داشت، که در نهایت سبب بازداشت چندین چهرهی متنفذ ونزوئلا شد. او پیش از دریافت جایزه ی سال ۲۰۱۸ بینالمللی خبرنگاری نایت پیرامون چالشها و مشکلاتش با آی جی نت گفتوگو کرد که حاصل آن را اینجا می خوانید.
پولیسزوک می گوید در کشورش، برای انجام کار مستقل خبرنگاری، باید کوشید و بخشی از این استقلال، استقلال مالی است. پس از انتشار یکی از گزارشهای تحقیقی او و چند همکارش در اواخر سال گذشتهی میلادی، آنها تحت پیگرد قرار گرفتند و ناگزیر شدند به کلمبیا بگریزند تا جانشان را حفظ کنند.
آقای پولیسزوک می گوید که دولت های دو کشور کلمبیا و مکزیک کار تحقیقی او و همکارانش را معتبر می شمرند، و این موضوع، برای این خبرنگاران اهمیت بسزایی دارد، چون مدتها در کار تحقیقی خود تنها بودند و از حمایتی برخوردار نبودند.
پولیسزوک و همکارانش اکنون در کلمبیا زندگی می کنند و فعالیت حرفهای خود را آنجا پی می گیرند. او می گوید امیدوار است اقامت و کار آنها در بوگوتای کلمبیا موقتی باشد و بتوانند به زودی به ونزوئلا بازگردند و کارشان در ونزوئلا را آنجا ادامه دهند. آرماندو، وبسایت او و همکارانش، در گذشته از سوی دولت ونزوئلا مسدود شده بود، و اکنون نیز مرتب تحت حملات سایبری قرار می گیرد. گوگل به این وبسایت کمک می کند تا از این نوع حملات مصون بماند و از تکرار آنها جلوگیری کند.
او می گوید که تمام تلاشش را برای آن به کار می بندد که در امان باشد و پیش گیری و احتیاط لازم را به کار گیرد، چه از نظر فیزیکی و چه از نظر دیجیتال.
از آنجا که بسیاری از خبرنگارانی که برای وبسایت آرماندو کار می کنند، در ونزوئلا مستقرند، برقراری ارتباط دائم با آنها دشوار است، به ویژه از این رو که آنها هم مثل همهی مردم دیگری که در ونزوئلا به سر می برند، با چالشهای زندگی روزمره، به دست آوردن خوراک کافی، و سانسور رسانهها در ونزوئلا مواجهاند. با این حال، او تلاش می کند که با خبرنگارانش پیوسته ارتباط داشته باشد تا مشکل دوری راه، تا اندازهای برطرف شود. او می افزاید که ساختار وبسایت آرماندو برای بنیانگذاران و گردانندگان آن اهمیت زیادی دارد و دقت در تهیهی گزارش، ارائهی مدارک و منابع کافی، و شیوهی قابل قبول و مناسب نوشتار، از معیارهای دیگر انتشار گزارش است. چالش دیگر، سانسور است. مثلا دولت ونزوئلا چند ماهی است که تهیهی گزارش پیرامون وضع خوراک در آن کشور را ممنوع کرده، اما آرماندو و شانزده وبسایت ونزوئلایی و یک وبسایت کلمبیایی دیگر، این سانسور و این منع را نادیده گرفته اند و به این موضوع پرداخته اند و در این مورد گزارش منتشر کرده اند. از آنجا که برای دولت ونزوئلا عملا امکان بستن هر ۱۷ وبسایت وجود نداشت، تهیهی گزارش تحقیقی پیرامون وضع خوراک در آن کشور ادامه یافته است.
آقای پولیسزوک می گوید علاوه بر تحقیق پیرامون برنامهی خوراک در ونزوئلا، آرماندو اکنون در حال گردآوری مجموعهی داده و همکاری بیشتر با شرکای کاری خود است. او اضافه می کند: «از اتحاد بعضی از همکارانمان در جای جای جهان با ما شگفتی زده شده ام. همچنین از اتحاد نهادهای خبرنگاری مثل مرکز بینالمللی خبرنگاران با ما. کار ما اکنون و با حمایتهایی که از این همکاران و نهادها دریافت می کنیم، به مراتب ساده تر از گذشته شده است.»