دیدم تالی که در ترکیه زاده شده و بالیده، و اکنون در استانبول زندگی و کار می کند، در پپگیری فعالیتهای خبرنگاریاش به نقاط گوناگون دنیا سفر کرده است. او از اروپا، خاورمیانه، آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین گزارش تهیه کرده و برای رسانههای گوناگون مقاله نوشته، از الجزیره گرفته تا وایس.
کیفیت کار حرفهای خبرنگاری وی امروز تفاوت فاحشی با نوع کاری دارد که در ابتدای فعالیت حرفهای اش انجام می داد. او فوق لیسانس خبرنگاری خود را از دانشگاه اقتصاد لندن گرفته است. تالی به مرور که فعالیت حرفهای بیشتری کرده، طی سالها توانسته فرصتهای مطالعاتی مختلفی از سوی بنیادهایی مثل بنیاد بینالمللی رسانههای زنان، بنیاد رسانهای سیمون کامبرز، بنیاد تامسون رویترز، و برنامههای خبرنگاران بینالمللی به دست آورد و این دورهها را بگذراند.
تازهترین تجربهی او گذراندن چهار روز در مرکز دارت دانشکده خبرنگاری دانشگاه کلمبیای نیویورک بوده که از سوی انستیتوی خبرنگاری جهانی تجربههای آوان کودکی و رشد مغز برگزار شده بود. طی این دورهی چهار روزه، تالی در تعدادی پنلهای گوناگون شرکت کرد و به سخترانیهای کارشناسان توسعه ذهن کودکان گوش داد. وی همچنین در سمینارهایی شرکت کرد که توسط خبرنگاران اداره می شد و موضوع آنها نحوهی تهیهی گزارشهای معنادار با تمرکز بر این موضوعات بود.
خانم تالی می گوید: «برای این فرصت اقدام کردم چون گزارشهای بسیاری در زمینهی مسائل کودکان تهیه کردهام، ازدواج کودکان، کودکان خیابانی، کار کودکان، و بسیاری مسائل دیگر. اگر آی جی نت نبود، فکر نمی کنم هرگز می توانستم از وجود این فرصت باخبر شوم، چون مسائل کودکان و توسعهی ذهنی کودکان بسیار خاص است.
با تالی در مورد موفقیت به عنوان یک خبرنگار مستقل با ذهنیت بینالمللی و مسائلی دیگر گفتوگو کردیم که این گفتوگو را اینجا می خوانید.
آی جی نت: شما با تعدادی رسانههای بسیار عمده همکاری کردهاید. چه توصیهای برای کسانی دارید که تازه دارند کار خبرنگاری آزاد را آغاز می کنند؟
تالی: به نظرم مهمترین نکته شکیبایی است؛ چون این کار فرایندی طولانی است و شکیبایی فراوان می طلبد. داشتن پیشینهی خوب حرفهای معادل شنیدن هزاران جواب رد از سردبیران و منابع مختلف است. علاوه بر صبر، باید زودرنج نبود.
چالش انگیزترین گزارشی که تاکنون روی آن کار کرده اید، چیست؟
وقتی در پرو بودم، از انجام کار غیرقانونی بهرهبرداری از جنگل آمازون مطلع شدم. تهیهی گزارش در این مورد، به ویژه از نظر فیزیکی بسیار دشوار بود چون چند روز در آمازون اردو زدم و ماندم. نزدیک صد تا پشه نیشم زدند. برای این گزارش، باید با خود خلافکاران صحبت می کردم که چاقو و تفنگ داشتند، در نتیجه گاهی احساس ناامنی می کردم. دستِ آخر، به نظرم ارزشش را داشت چون این مقاله خوانده شد و تعداد زیادی از مسئولان محیط زیست که در این زمینه فعال بودند، به این مطلب توجه کردند. این مرا خیلی خوشحال کرد.
به نظرتان کدام بخش کارتان از همه جالبتر است؟
شاید این باور ساده انگارانهای باشد، اما من معتقدم که یک مقاله یا گزارش خوب می تواند در جامعه تفاوت ایجاد کند و اثرگذار باشد. گاهی وقتی ما خبرنگاران مقالهی در مورد موضوع مهمی می نویسیم، حس می کنیم سنگریزهی درون یک حرفهی بزرگ می اندازیم. اما من به اثرگذاری موضوعاتی که آنها را پوشش دادم، اعتقاد دارم. خیلی اوقات، وقتی روی مقالهی مهمی کار می کنم، متوجه می شوم که نهادهای غیرانتفاعی یا کسانی که می توانند به جامعهای که تحت تاثیر مشکل یا معضل خاصی قرار گرفته کمک کنند، به گزارشم توجه می کنند و در عرصههایی که در مطلبم به آنها اشاره کردهام، فعالیت می کنند تا اوضاع را بهبود بخشند. این لحظات معمولاً برای من خیلی لذت بخش است.
انتشار تصاویر با اجازه دیدم تالی.