وقتی سوفیا هوآنگ، خبرنگار آزاد، از موارد سوء استفاده و آزار جنسی گزارش تهیه می کند، به آزاردیدگان (قربانیان آزار جنسی) می گوید بازگو کردن آنچه بر آنها گذشته و معرفی مسئول آن به جامعه، بسیار عمده تر و مهم تر از روایت آن برای دوستان یا نزدیکان است.
هوآنگ در سال ۲۰۱۹ به اتهام تهیه گزارش از موارد آزار و خشونت جنسی در دانشگاه های شاخص چین زندانی شد. او می گوید برای تهیه گزارش مطلوب، مهمترین نکته آن است که هر دو سوی جریان فرایند گزارش را به درستی و خوبی درک کنند.
هوآنگ از موضوع آزار جنسی تعدادی گزارش تهیه کرده است. او می گوید اطمینان خاطر یافتن از این که قربانیان ملامت نمی شوند، اهمیت فراوانی دارد. او هرگز از آنها نمی پرسد که چرا آنچه را برایشان روی داده، به کسی نگفته اند یا به پلیس درباره آن شکایت نکرده اند.
هوآنگ می گوید که اعتبار خبرنگاری اهمیت حیاتی دارد. برای تهیه گزارش خبری مطلوب، یکی از مهمترین نکات آن است که تعداد گفت و گوهایتان را تا جایی که می توانید، افزایش دهید. با هر چند نفری که می توانید، مصاحبه کنید. شواهدی را که در دست است، تا جایی که در دست است، ببینید و بررسی کنید. به اندازه کافی دلیل و مستندات و مدرک داشته باشید که هنگام ارائه گزارش، بتوانید پاسخ هر پرسش احتمالی را آماده داشته باشید.
Lénaïg Bredoux، لنیگ بردو، خبرنگار فرانسوی است که تخصشش خبرنگاری تحقیقی است. او سردبیر Mediapart، یکی از رسانه های مستقل پیشرو فرانسه است. او نیز معتقد است که خبرنگارانی که بر پوشش خبری تجاوز و آزار جنسی تمرکز می کنند، باید در تدارک همه مدارک و شواهد ممکن نهایت تلاش خود را به کار بندند و آماده پاسخگویی احتمالی باشند. این مدارک شامل پیام های دیداری و شنیداری و پیامک تلفن همراه، عکس، یادداشت، و مدارک مشابه است.
بردو می گوید مشکل این نیست که زنان به اندازه کافی علیه ظلمی که به آنها رفته یا می رود، سخن نمی گویند. دیگران به اندازه کافی سخنان آنها را نمی شنوند. نقش مردان در این راستا مهم است، چون می توانند شاهدان خوبی باشند و با شکستن سکوتشان به انعکاس ستمی که به زنان رفته یا حقی که از آنها تضییع شده، کمک کنند.
Ashwaq Masoodi، خبرنگار مستقلی که در هند پیرامون تجاوز و آزار جنسی می نویسد، می گوید ادبیات گزارش پیرامون تجاوز نیز اهمیت بسیاری دارد. او می گوید تجاوز از دستاوردهای قدرت نمایی است. خبرنگاران باید بکوشند احساسات و تجربه های آسیب دیدگان از تجاوز و آزار جنسی را در گزارش خود بازتاب دهند، نه آن که به جای آنها تصمیم بگیرند چگونه تجاربشان را بازگو کنند و در گزارششان انعکاس بدهند.
مسعودی که هم از روایت زنان مورد تجاوز گزارش تهیه کرده و هم با مردان گفت و گو کرده، می گوید در هند سفارش بر دوری گزیدن از غریبه هاست، گویی تجاوز از سوی غریبه ها رخ می دهد، در حالی که واقعیت امر آن است که ۹۹ درصد موارد تجاوز، فرد متجاوز، آشنا یا منسوب قربانی تجاوز است.
خانم مسعودی گفت هند به دنبال تجاوز جمعی به زنی نوجوان در سال ۲۰۱۲ قوانین سختگیرانه و پیشرویی علیه تجاوز وضع کرده است، اما آن کشور همچنان خطرناک است و هر پانزده دقیقه در هند یک زن مورد تجاوز قرار می گیرد و خشونت جنسی علیه زنان در هند ادامه دارد.
خانم هوآنگ گفت هم به خود او و هم به کسانی که با آنها مصاحبه کرده بود، تذکر داده شده که پیرامون تجاوز جنسی گزارش تهیه نکنند چون گزارش هایشان به امنیت ملی صدمه می زند.
هوآنگ افزود که به کسانی که از تجاوز آنها گزارش تهیه کرده است، فرصت کافی می دهد تا درباره گزارش و انتشار آن فکر کنند و مطمئن شوند که می خواهند گزارشی درمورد تجربه آنها انتشار یابد.
بردو گفت که پس از تهیه و انتشار گزارش با موضوع گزارشش تماس می گیرد تا از سلامت آنها اطمینان یابد، چون اغلب قربانیان تجاوز همواره در هراسند، و حق دارند که در هراس باشند. آنها هر کجا که هستند، به نوعی نگران و وحشت زده اند، بنابراین حفظ ارتباط با آنها و احوال پرسی از آنها، از جمله پس از انتشار گزارش، اهمیت دارد.
این مقاله ابتدا در وبسایت GIJN منتشر شده و بازنشر آن با اجازه این وبسایت بوده است.