نوشته مری گلیک، موسسه مطبوعات آمریکا
مدرس نگارش، جیم استاسیوسکی، در روز اول سمینار در اولین اردوی آموزشی موسسه مطبوعات آمریکا برای نویسندگان، خبرنگاران را در تکرار شعار رهبری کرد. آنها سه بار یک صدا فریاد کردند: «من هرگز وقت کافی ندارم.»
بعد استاسیوسکی گفت: «خب، حالا می توانیم این خیال را از وجودمان بیرون کنیم.»
خبرنگاران هرگز وقت ندارند بر روی تمام ایده ها کار کنند یا سر مهلت نوشته ای بسیار عالی تحویل دهند. بنابراین بهتر است این واقعیت را بپذیرند و به سایر عواملی توجه کنند که می توانند کنترل کنند.
بعدا در طی هفته، وقتی از این خبرنگاران خواستیم به ما بگویند چه چیزی هر روز مانع از آن می شود که بهترین کارشان را تحویل بدهند، کمبود وقت اصلا جزو جوابهای موجود نبود. با وجود این مساله زمان در واکنش هایشان خود را نشان می داد، گرچه ممکن است مشخصا ذکر نشده باشد.
تعلل، ضایع شدن حق در برنامه ریزی و سازماندهی، فقدان تمرکز، اینها برخی از مشکلات رایجی بود که خبرنگاران مطرح کردند. و تمام اینها نشانه های تنظیم بد وقت است.
مهلت های روزانه مداوای خوبی برای تعلل به شمار می رود؛ این مهلت ها در کوتاه مدت به خبرنگارات نیرو می دهد که کارشان را انجام دهند. اما آنها در عین حال ممکن است خبرنگاران را عادت دهند که به کمتر قانع باشند، روزنامه را منتشر کنند و نومیدی بلندمدت تری ایجاد کند که می تواند نیرو را بطور کلی کاهش دهد و باعث شود خبرنگاران انتخاب حرفه شان را مورد بازبینی قرار دهند. آنها هرگز به مطالبی دست پیدا نمی کنند که زندگی را تغییر می دهد و در وحله اول آنها را به روزنامه نگاری جذب کرده است. چرا این اتفاق رخ می دهد؟
خبرنگاران باید زمان محدودشان را بهتر تنظیم کنند و برای راهنمایی به ویراستاران اتکا کنند. بخش مهمی از کار ویراستار کمک به خبرنگاران برای تمرکز بر مسایل مهم است. البته این بدان معناست که ویراستاران هم باید وقتشان را تنظیم کنند.
در اینجا لیستی ناقص از کارهایی است که ویراستاران و خبرنگاران می توانند برای بهره گیری حداکثر از وقتشان انجام دهند.
ویراستارانی که وظیفه محول می کنند:
1 – باید اهداف مشخصی برای بخش خودتان داشته باشید. چه هدفی دارید؟ با گفتن نه به چیزهایی که روزنامه همیشه انجام داده می توانید خودتان را برای تمرکز بر گامهای لازم در جهت رسیدن به اهدافتان آماده کنید.
2 – نگرش خودتان را واضح عنوان کنید و به کارکنان کمک کنید اولویت ها را مشخص کنند. اگر می گویید که در روزنامه خواهان کارهای عالی بیشتری هستید، باید امکان آنرا برای خبرنگاران فراهم کنید که ایده های خودشان را دنبال کنند. برنامه زمانی آنها را دوباره تنظیم کنید؛ در وظایفشان تغییر و تحول ایجاد کنید؛ فعالیت هایی را که از اهداف شما پشتیبانی نمی کنند، حذف کنید. راهی پیدا کنید تا آنها بتوانند مطالبی را دنبال کنند که به ایشان الهام می دهد و انگیزه ایجاد می کند و در این صورت آنها بطور کلی نیروی بیشتری برای کار خواهند داشت.
3 – بار ِکار را دوباره ارزیابی کنید. چند تن از خبرنگاران در بررسی ما وظایف زیاد یا گرفتاری در وظایف روزمره بی معنی برای آنها را ذکر کردند. آیا این کارها برای خوانندگانتان مهم است؟ در این صورت راهی پیدا کنید که کار بدون دادن بار بیش از حد به کارکنان انجام شود. اگر این کارها هیچ مقصود مفیدی را برآورده نمی کنند، آنها را حذف کنید یا به حداقل برسانید.
4 – کلیشه های مدیریتی رسوب کرده در مغزتان را مورد بازبینی قرار دهید. در زمانهای دشوار ممکن است سختگیری کار را پیش ببرد، اما تا چه مدت؟ فلسفه انجام کار بیشتر با امکانات کمتر فشار خون را بالا می برد و روحیه را در سرتاسر اتاق خبر پایین می آورد. به جای این، راه زیرکانه کار کردن، نه سخت تر کار کردن، را پیدا کنید. این کلیشه ای است که خبرنگاران با تمام وجود می پذیرند.
5 – خیلی زود راه را نشان دهید و به این ترتیب در بلند مدت در وقت خبرنگاران صرفه جویی می کنید. کمک کنید ایده برای مطلب تولید کنند، بعد کمک کنید بر ایده هایشان تمرکز کنند تا وقت را برای پوشش دادن به موضوعی بیش از حد کلی تلف نکنند. واکنش های کوچک و زود هنگام و در طی کار نشان بدهید. خبرنگاران را در کارهای روزمره هدایت کنید، اما از تمایل به مدیریت خُرد بپرهیزید. کارکنان از شما چه می خواهند؟ دسترسی، هدایت، واکنش، تعلیم. آنچه را می خواهند به آنها بدهید، بعد پس بایستید و بگذارید کارشان را انجام دهند.
6 – برای کمک به خبرنگاران در تعیین اهداف حرفه ای شخصی وقت بگذارید، سپس سیستمی برای دستیابی به آنها ایجاد کنید. علاوه بر کمک به آنها در تمرکز و مولدتر بودن، وفاداری را هم در آنها تقویت می کنید.
خبرنگاران:
1 – یک سررسید نامه تهیه کنید و به کارش ببرید. یکی را بخرید که دوست دارید تا وقتی که با آن می گذرانید لذت بخش باشد. اگر از دستگاه های الکترونیکی خوشتان می آید، برای یکی از این دستگاه های الکترونیکی کف دستی ولخرجی کنید که همیشه هوسش را داشته اید.
2 – هدفمند باشید. اگر هدفی ندارید، این هدفی است که والت هرینگتون، یکی از هدایتگران منظم بحث ها در موسسه مطبوعات آمریکا، مطرح کرده است: انتشار کتابی خیالی با عنوان زیر یک سال پس از این: «بهترین داستان های (اسم شما).» چه داستان هایی را مایلید در آن کتاب ببینید؟ آیا شامل داستان هایی خواهد بود که واقعا برایتان مهم است؟ چند سال راضی هستید صبر کنید تا شامل آنها بشود؟
3 – از سررسید نامه برای برنامه ریزی وظایفی استفاده کنید که شما را به هدفتان می رساند. آن را به یک فهرست ساده کارها تبدیل نکنید. هدفتان را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید و مراحل را در تقویمتان بنویسید. امروز چه کار خواهید کرد تا یک گام به نوشتن داستانی نزدیک بشوید که احساسی بسیار قوی نسبت به آن دارید؟ با چه کسی صحبت خواهید کرد؟ چه اطلاعاتی گردآوری خواهید کرد؟ وقتی کاری تکمیل می شود جلوی آن علامت بگذارید و از این دستاوردها تجلیل کنید.
4 – طوری برنامه ریزی کنید که حداقل روزی یک گام به هدفتان نزدیکتر بشوید و این کار را همان اوایل روز انجام بدهید تا فکر کردن در باره آن نیروی لازم برای کارهای انرژی گیر را کاهش ندهد. پیشروی به سوی هدفتان می تواند روحیه تان را برای برخورد پر شورتر با کارهای دیگر تقویت کند.
5 – خودتان را با مسایل الهام بخش شخصی احاطه کنید. بعضی ها روی میزشان عکس می گذارند یا یادگاری هایی به کامپیوترشان می چسبانند. نوارهای شاد موسیقی در اتومبیل داشته باشید. وقتی در ترافیک گیر می کنید، می توانید در حال انتظار به موسیقی برانگیزاننده گوش فرا دهید. کتابهای شنیداری راه فرار خوبی هستند و در عین حال برای نوشتن خوب هم الهام بخش هستند. ضرب آهنگ و جزئیات ادبیات عالی می تواند در ناخودآگاه شما رخنه کند و به نگارش مطالب بهتر کمک کند.
6 – عوامل فعال کردن خودتان را تشخیص بدهید و روز کاری تان را به گرد آنها تنظیم کنید. کارل سشنز استپ، یکی دیگر از هدایتگران بحث ها در اردوی آموزش نویسندگان، به این نتیجه رسیده است که برخی کارها و آداب روزمره ای که آدمها انجام می دهند می تواند منبع الهام خلاق آنها را بیدار کند. موارد مشابه در مورد شما کدام است؟ تا جایی که ممکن است، محیط خودتان را طوری دست کاری کنید که خلاقیت لازم برای انجام کارتان را تقویت کند. سشنز استپ توصیه می کند که خبرنگاران برای بهبود کار لحظات خلاقیت را بازسازی کنند: به آخرین باری فکر کنید که به شما الهام شد – در زیر دوش، در اتومبیل در راه کار، در طی قدم زدن صبحگاهی – و به آنجا بازگردید. کاغذ و قلم را آماده یادداشت کردن ایده ها داشته باشید.
7 – در هر مرحله از فرایند نوشتن – تولید ایده برای مطلب، گزارش دهی، سازماندهی، آماده سازی، نوشتن، بازبینی و ویرایش – پنج دقیقه برای سازمانیابی وقت صرف کنید. پیش از این که صبح در هیاهوی اتاق خبر وارد شوید، افکارتان را در اتومبیل جمع و جور کنید. جایی به دور از میزتان برای کار پیدا کنید که بتوانید در را به روی دنیا ببندید. اگر مفید است با خبرنگار دیگری همکاری کنید که بتواند در هنگام نیاز به گفت و گو در باره ایده هایتان طرف بحث خوبی باشد.
مری گلیک یکی از معاونان موسسه مطبوعات آمریکا است. با او می توانید از طریق زیر تماس بگیرید: 3611 – 620 (703) یا mglick@americanpressinstitute.org