امروز، اطلاعات نادرست و جعلی که بخش هایی از آن در دوران و سیاست های اتحاد جماهیر شوروی سابق ریشه دارد، بی شرمانه تبديل به بازاری شده که در آن خدمات گوناگون انجام می شود و قراردادهایی بسته می شود و کارگران دستمزد می گیرند و خوانندگان خیالی خرید و فروش می شوند. این صنعت در سراسر جهان در حال گسترش است و آنچه در کره جنوبی روی داده می تواند حاوی درس هایی برای آمریکا و دیگر کشورهای جهان باشد که در این مطلب با آن آشنا می شوید.
چندین شرکت روابط عمومی چهره های اثرگذار شبکه های اجتماعی را در فرانسه و آلمان استخدام کرده اند که اخبار جعلی منتشر کنند.
سیاستگران در هندوراس هم کارکنانی را استخدام کرده اند که حساب های جعلی فیس بوک ایجاد کنند. چهره های توییتری در کنیا پانزده برابر دستمزد روزانه بسیاری از مردم آن کشور درآمد دارند فقط برای آن که هشتگ های سیاسی را تبلیغ و منتشر کنند. پژوهشگران در دانشگاه آکسفورد این نوع فعالیت ها را در زمینه اطلاعات جعلی در ۸۱ کشور و فعالیت های انتشار اطلاعات جعلی را هم در ۴۸ کشور بررسی کرده اند.
کره جنوبی در نقطه تمرکز اطلاعات جعلی آنلاین است. اجتماع های غربی از سال ۲۰۱۶ در این راستا اطلاع رسانی کرده اند، از زمان رقابت های ریاست جمهوری آمریکا و برگزیت. اما در کره جنوبی این نوع فعالیت ها از سال ۲۰۰۸ رایج بوده است و حاوی درس هایی برای بقیه جهان است.
مهمترین نکته آن است که تجربه کره جنوبی آموزه هایی برای آمریکا و دیگر کشوها دارد. قدرت نهایی اطلاعات غلط و جعلی بیشتر در ایده ها و خاطراتی که هر اجتماعی ممکن است نسبت به آنها آسیب پذیر باشد ریشه دارد تا در شیوه هایی که برای انتشار آن به کار می رود.
از سیاست های کثیف تا معاملات کثیف
منبع اطلاعات غلط کره جنوبی می تواند به فعالیت های نهاد اطلاعاتی آن کشور برگردد که معادل سی آی ای آمریکاست و به عنوان NIS ان آی اس شناخته می شود.
ان آی اس بیش از هفتاد کارمند تمام وقت استخدام کرد که حساب های مجازی جعلی درست کردند. این موسسه گروهی را به نام تیم آلفا به کار گرفت که کارمندان عادی پاره وقتی داشت که کار برای ان آی اس برایشان نفع مالی یا ایدئولوژیک داشت. تا سال ۲۰۱۲ شمار این کارمندان پاره وقت به ۳۵۰۰ رسید.
در مقابل کمپین های اطلاعات جعلی ان آی اس که از این نوع اطلاعات به عنوان ابزاری برای پروپاگاندای سیاسی استفاده می کنند، برخی بازیگران بخش خصوصی مواضع اعتقادی و فکری خود را به تناسب نفع مادی شان تغییر می دهند. آنها ماهرانه از بات استفاده می کنند، از فعالان و چهره های یوتیوب نیز بهره می برند و از نیروی کار ارزان را نیز به کار می گیرند.
روایت های حساسیت برانگیز
در کره جنوبی، شعارها مربوط به جنگ سرد همواره در همه کمپین های اطلاعات جعلی محرز است که مبارزه با کمونیسم و کره شمالی را در مرکز گفتمان عمومی کره جنوبی قرار می دهد.
واقعیت اما، آن است که نظرسنجی های ملی تصویری بسیار متفاوت را ترسیم کرده اند. برای نمونه، حتی وقتی در سال ۲۰۱۷ تهدید هسته ای کره شمالی در اوج خود بود، بیش از ده درصد پاسخ دهندگان نگرانی اصلی شان را شمشیرِ از رو بسته شده کره شمالی عنوان کردند در حالی که ۴۵ درصد سیاست های اقتصادی را در مرکز این نوع نگرانی ها قرار دادند.
تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد، نشانگر آن بود که فعالیت های کمپین اطلاعات غلط تا چه حد موثر بوده است.
خطرات صنعت اطلاعات جعلی
صنعت اطلاعات جعلی با سه شاخه صنعت امروز رسانه های دیجیتال قدرت می گیرد: اقتصاد توجه، فن آوری های الگوریتم، و فرهنگ مشارکت. در رسانه های آنلاین، مهمترین و ارزشمندترین سرمایه، توجه مخاطب است.
توسعه صنعت اطلاعات جعلی نگران کننده است چون شیوه برداشت افکار عمومی توسط پژوهشگران، رسانه ها و خود مردم را مخدوش می کند. دموکراسی ها از گذشته برای درک افکار عمومی به نظرسنجی اتکاء کرده اند و به موسساتی چون پیو و گالوپ وابسته بوده اند.
امروز، گفتمان همگانی شبکه های اجتماعی به عنوان گزینه ای برای دستیابی به افکار عمومی مطرح است. مخاطبان دیجیتال و ابزار تحلیل ترافیک اینترنت به همین منظور مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، امکان و احتمال به گمراهی کشیده شدن مردم و افکار عمومی حتی هنگام نظرسنجی بسیار است.
در این حال، تداوم روایات ملی گرایانه و ضدکمونیستی در کره جنوبی نشانگر آن است که گزینه های شعاری انتشاردهندگان اطلاعات جعلی تصادفی نبوده است. برای مقابله و مخالفت با صنعت اطلاعات غلط، دولت ها، رسانه ها و مردم باید نه تنها عاملان و بازیگران را، که محتوای این نوع اطلاعات و کمپین ها را نیز، درک کنند و دریابند. محتوای این نوع کمپین ها شامل خاطرات جمعی و اعتقادات بحث انگیز جوامع می شود. اینها ارزشمندترین سرمایه های بازار اطلاعات جعلی اند.
تصویر از پکسلز، عکاس: Ethan Brooke.