همراه واژه‌ی داده نگاری اغلب واژگانی چون انقلاب و آینده را هم می توان شنید. اما گزارش تازه‌‌ی که چند صد طرح داده نگاری را بررسی کرده که طی چهار سال اخیر برنده‌ی جوایز خبرنگاری شده اند، نشان می دهد که خبرنگاری به اندازه‌ی که تصور می شود عوض نشده است. خبرنگاری هم‌چنان سیاست را پوشش می دهد، نیازمند گروه‌های بزرگ است، سختکوشی بخش مهمی از آن است، و از داده‌های از پیش تعیین شده‌ی همگانی بهره می برد. به گفته‌ی Wiebke Loosen (وبیکه لوسن) و Julius Reimer (یولیوس رایمر) و Fenja de Silva-Schmidt (فنها دسیلوا اشمیت)، که این گزارش را در نشریه Journalism منتشر کردند: «یافته‌های ما حاکی از آن است که اندیشه‌ی گسترده و رایجی که حاکی از آن است که خبرنگاری مبتنی بر داده، خبرنگاری را با تغییر شیوه‌های سنتی یافتن و گزارش کردن خبر متحول می کند، لزوما صحیح نیست.
لوسن و رایمر هر دو برای Hans-Bredow-Institut for Media Research (انستیتو هانس بردو برای پژوهش رسانه) در هامبوگ آلمان کار می کنند که ۲۲۵ پروژه را که بین سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۶ برنده‌ی جوایز خبرنگاری شده بودند، بررسی کردند. نتیجه‌ی که آن‌ها از بررسی این گزارش گرفته بودند، به این موارد تقسیم می شود:
داده نگاری هم‌چنان مستلزم کار دشوار و تلاش بسیار است:
خبرنگارانی که جایزه برده اند و احتمال دارد آینده‌ی خبرنگاری را شکل بدهند، بخش اصلی کار را بر مبنای داده هایی انجام می دهند که به شیوه های عمدتا سنتی تهیه و گردآوری می شود.
عمده‌ی جوایز داده نگاری را هم‌چنان روزنامه ها می برند:
حدود ۴۳ و یک دهم درصد از نامزدهای جوایز و ۳۷ و هشت دهم درصد از برندگان، روزنامه‌ها بودند. پس از آن هم بسیاری از گروه هایی که جایزه برده اند، گروه های بزرگی هستند که فعالیتشان در قالب طرح های عمده و گسترده، و با مشارکت شمار زیادی خبرنگار و داده نگار است. این گزارش تعدادی از این نشریات را به نام معرفی کرده و درصد نامزدی یا برندگی آن‌ها را هم مشخص کرده است.
سیاست نقش مهمی در کار داده نگاری دارد:
اغلب گزارش‌های جدی یا مورد توجه داده نگاری، موضوعات جدی را پوشش می دهند. سیاست در راس این موضوعات قرار دارد، بعد از آن هم به ترتیب موضوعات اجتماعی، جنایی، اقتصاد و بازرگانی، و دست آخر فرهنگ و آموزش است. به نظر می رسد توجه یا تمایل عرصه‌ی داده نگاری بیشتر به موضوعات جدی است.
داده نگاری انتقادی تر شده است:
دستِ کم نیمی از گزارش‌های مورد توجه در عرصه‌ی داده نگاری عناصری از نقادی را در بردارند که در میان گزارش های موفق تر و مورد توجه تر، بیشتر مشهود است، و به مرور زمان، افزایش بیشتری یافته است.
اغلب طرح های خبرنگاری هنوز به داده های رسمی انتشار یافته اتکا می کنند:
احتمالا مایه‌ی شگفتی نیست که گزارش‌هایی که بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند، داده‌های کاربردی خود را از میان داده‌های انتشار یافته یا گردآوری شده‌ی که به خارج درز کرده اند، به دست آورده اند. نکته‌ی عجیب و جالب توجه آن است که به رغم تاکید عرصه‌ی داده‌نگاری بر شفافیت و صراحت، در اغلب موارد، خبرنگاران به منبع داده‌های‌شان اشاره نکرده بودند.
داده‌نگاری تصویری پیشرفت چندانی نکرده است:
تصاویر و جداول هنوز هم جایگاه بزرگی در داده نگاری دارند: بیش از داده‌نگاری تصویری. داده‌نگاری هم‌چنان از شیوه‌های سنتی تصویرسازی بهره می برد که نقشه و نمودار در میان آن است و کم‌تر به روش‌های مدرن، پیچیده، و پیشرفته‌ی تصویرسازی داده اتکا دارد.
تعامل، کیفیت گزارش‌ها را بالا می برد، اما تعامل به شیوه‌ی پیچیده، نادر است:
نقشه‌های قابل زوم یا فیلتر کردن معمولند، شاید به این دلیل که اغلب، همراه ابزار رایگان نرم افزاری می آیند که داده‌نگاران می توانند از آن‌ها استفاده کنند، اما ورای آن، ابزار تعاملی به معنی پیشرفته یا پیچیده‌ی آن مورد استفاده قرار نمی گیرد. در عین حال، روشن نیست که مخاطبان گزارش‌های خبری تا چه اندازه خواهان تعامل تصویری هستند.
در مجموع، یافته‌های این گزارش حاکی از آن است که داده‌نگاری هنوز به کار سخت نیاز دارد و واکنشش به اخبار فوری، کند است و به عرصه‌هایی وابسته است که مرتب داده منتشر می کنند، مثل انتخابات. نویسندگان این گزارش می افزایند: «عدم برخورداری از این ویژگی‌های مهم خبرنگاری مثل موضوعیت جهان شمول و روز آمد بودن، خصوصیاتی است که بیشتر، به غنای خبرنگاری سنتی کمک می کند.»
تصویر اصلی از فلیکر، با مجوز JoSullivan.59.