افزودن طنز به عکاسی- خبرنگاری یعنی چه؟ پاسخ این پرسش ممکن است شما را شگفت زده کند. ما با یک استاد خبرنگاری دانشگاه به نام دکتر Ayelet Kohn آیلت کوهن و با یک عکاس- خبرنگار به نام Peter Dench پیتر دنچ گفت‌وگو کرده‌ایم و در این خصوص از آن‌ها پرسیده‌ایم. حاصل این گفت‌وگو را این‌جا می خوانید.
اغلب اوقات، مطرح کردن موضوع طنز در خبرنگاری با چهره‌های شفگت‌زده یا با فرض آن که به عکس‌های نشریات زرد اشاره دارد، مواجه می شود. در این محتوا اما، طنز در کار عکاس- خبرنگاران به عکس‌های نیمه جدی مربوط می شود که بدون بی احترامی به موضوع عکس، چندان جدی نیستند و وجه طنز خود را حفظ می کنند.
برای نمونه وقتی World Press Photo Contest یا رقابت جهانی عکس‌های خبری شامل بخشی به نام طنز و خبرهای خوش بود، عکس‌های خبری برای آن رقابت ارسال شدند که مردم عادی را در شرایط غیرعادی نشان می دادند یا آن‌ها را در وضعی خنده دار به تصویر می کشیدند.
در دورانی که نشریات خبری در تلاش‌اند تا صداهایی متمایز داشته باشند و به نحوی عمل کنند که مخاطبان خاص بیابند، استفاده از طنز در عکاسی خبری جالب توجه است. آی جی نت پیرامون این موضوع با Peter Dench پیتر دنچ گفت‌وگو کرد که یک عکاس - خبرنگار ساکن لندن است و با دکتر Ayelet Kohn آیلت کوهن هم صحبت کرد که استاد ارشد خبرنگاری در دانشگاه دیوید یلین در اورشلیم است. حاصل این گفت‌وگو را این‌جا می خوانید.
آی جی نت: آیا واقعاً جایی برای طنز در کار عکاس-خبرنگاران وجود دارد؟
دنچ:
من کار گزارشگری خود را اغلب همراه با عناصر طنزآلود می بینیم، اما در مجموع کارم را طنزآمیز تلقی نمی کنم. نمی توانید تنها عکس‌های خنده دار بگیرید، بلکه باید سخنی دیگر ورای عکس بگویید که میراث زیبایی شناسی شما هم به حساب آید.
کان:
به عقیده‌ی من توانایی دیدن و درک وضعیت انسان‌ها در شرایط گوناگون همراه با دلسوزی و توجه برای هر عکاس- خبرنگاری ضروری است. این ممکن است دیدن طنز در کارهای روزمره باشد، یا طنزی که در تلاقی تصاویر با مفاهیم ایجاد می شود، و به طور کلی، وقتی عکاسان حساسیت‌هایی نسبت به ظرافت‌های رفتارهای انسانی دارند. در این مواقع است که احتمال آن که عکسی لبخند به لب بیاورد، بیشتر است.
به باور شما طنز در کار عکاس-خبرنگاران تا چه اندازه اهمیت دارد؟
دنچ: به عقیده‌ی من طنز در عکاس-خبرنگاری می تواند ابزار بسیار مفید و مهمی باشد. می تواند بیننده را خلع سلاح کند. اگر من سکانسی از عکس‌های سرگرم کننده را نشان دهم و بعد یک تصویر جدی در میان تصاویر آن نمایش دهم، به نظر من، اثرش بیشتر می شود. برای من مجموعه‌ی عکس چاپ شده در یک مجله یا کتاب یا مجموعه‌ی عکسی که در یک نمایشگاه به نمایش در می آید بیننده را به سفر می برد و ممکن است سبب خنده یا اندیشه و در نهایت تغییر فکرشان شود و طنز به این رویداد کمک می کند.
کان: امکان نشان دادن شرایط خنده‌دار ممکن است گاهی نوعی ابزار مهم انتقادی باشد.
فکر می کنید آموزش برای عکاس-خبرنگاران و نشریاتی که ممکن است به این عرصه علاقمند باشند وجود داشته باشد؟
دنچ; اطمینان ندارم که آموزش در این زمینه تا چه اندازه ممکن است اثرگذار باشد چون اغلب این نوع کارها غریزی است. به عقیده‌ی من مهم است که عکاس-خبرنگاران متوجه باشند که یک پیام مهم و جدی اجتماعی می تواند از راه طنز منتقل شود و باید یاد بگیرند درک کنند چه زمانی باید از پیام به طور مناسب استفاده کنند. استفاده صحیح از این راهبرد به ظرافت نیاز دارد.
موافقید که آموزش خبرنگاران برای دیدن طنز و تسخیرش در عکس‌های‌شان به آموزش بی‌طرفی به خبرنگاران نیاز دارد؟
دنچ: نه لزوماً؛ اگر طنز متعادل باشد و در گزارش به طور یکسان اعمال شده باشد خیر.
فکر می کنید برای عکاسان مستند قابل قبول‌تر باشد که در عکس‌های‌شان به دنبال نشان دادن طنز باشند تا برای عکاس-خبرنگاران که بر گزارشگری تمرکز دارند؟
دنچ: شاید؛ اما استعداد و قابلیت کاربرد طنز توسط عکاس-خبرنگاران نباید نادیده گرفته شود و برای مدتی طولانی طنز ابزاری قدرتمند برای ارسال پیام‌های قوی برای ارتباط بوده. طنز لازم نیست تحقیر کننده یا مغرضانه یا منفی باشد.
کان: من فکر می کنم استفاده از طنز می تواند هم از سوی عکاس-خبرنگاران و هم از سوی عکاسان مستند مورد بررسی قرار گیرد.
تصویر اصلی از فلیکر، با مجوز Pabak Sarkar.