بر مبنای گزارش نهادهای مدنی مثل ديدبان حقوق بشر و چندین نهاد دیگر، خشونت در هائیتی طی چند سال اخیر افزایش یافته و شمار موارد قتل، آدم ربایی، سرقت مسلحانه و خشونت علیه زنان بیشتر شده است. از ابتدای سال ۲۰۲۰ تاکنون، هر روز به طور متوسط چهار تا پنج تن ربوده می شوند. خشونت به دنبال یک زمین لرزه مخرب و مرگبار که ۲۰۰۰ کشته، ۳۳۲ مفقود و حدود ۱۲ هزار و ۲۶۸ به دنبال داشت، در جامعه تشدید شد. یکی از شگفتی انگیزترین موارد قتل، قتل رییس جمهوری آن کشور بود که شهروندان صبح با خبر آن بیدار شدند.
این موارد قتل و کشتار در این کشور کارائیب معمول است و خبرنگاران نیز طبعا از آن در امان نیستند. Diego Charles دیه گو چارلز خبرنگار شناخته شده اهل هاییتی بود که در اواخر ماه ژوئن در جریان یک تیراندازی در پرتوپرنس پایتخت هاییتی کشته شد. Antoinette Duclaire آنتوانت دوکلر که خبرنگار و فعال سیاسی بود هم در همان روز کشته شد.
عکاس-خبرنگاری به نام Vladjimir Legagneur ولادیمیر لوگنیور نیز در سال ۲۰۱۸ به دست ناشناسان و به شیوه ای مرموز مفقود شد و هرگز به خانه بازنگشت و هنوز هم از قتل یا ربایش وی و عاملان آن پرده برداشته نشده است.
نهادهای رسانه ای و حقوق بشری این قتل ها را محکوم کردند.
هاییتی کشوری است که گرفتار چالش هایی گوناگون چون فقر، عدم امنیت، نبود خدمات اولیه از جمله زیرساخت های ضروری، و خشونت است.
عفو بین الملل طی بیانیه ای که صادر کرد، توضیح داد که خبرنگاران و مدافعان و فعالان حقوق بشر در هاییتی به شیوه ای فزاینده در معرض خطر قرار دارند و زندگی و تندرستی آنها پیوسته درمعرض مخاطره و تهدید است.
در سال ۲۰۱۹ ظرف سه ماه دو خبرنگار شاخص کشته شدند و قاتلان آنها همچنان ناشناس مانده اند.
Robenson Sanon روبنسون سانون خبرنگار رویترز در هاییتی است که می گوید بدون تهدید و احساس خطر هیچ کجا نمی تواند برود و دست کم در یک مورد به خانه وی دستبرد زده شده و لپ تاپ او را دزیده اند.
سانون می گوید که مقام های دولتی با باندهای گوناگون خلافکار متحد می شدند تا علیه خبرنگاران و فعالان مدنی وارد عمل شوند و دست به ربایش، حمله یا حتی قتل خبرنگاران بزنند بدون آن که نیروهای امنیتی به آنها کاری داشته باشند.
انجمن خبرنگاران هاییتی و سازمان ملل متحد این اقدامات علیه خبرنگاران را محکوم کرد اما وضع امنیتی تغییری نکرده است. برخی خبرنگاران معتقدند که ساختار قانونی و قضایی کشور نیز علیه خبرنگاران و به سود خلافکاران وارد عمل می شود و در نتیجه قابل اتکاء نیست و مراحل آن نیز با کندی بسیار پیش می رود. خبرنگاران می گویند هر مورد خشونتی علیه خبرنگاران به نتیجه مشابهی می انجامد که محکوم کردن ارتکاب جرم از سوی مسئولان و مقام های دولتی است و سکوت و تاخیر در واکنش نسبت به خشونت انجام شده، و انفعال از سوی مراجع قضایی.
تصویر از آنسپلش، عکاس: Reynaldo Mirault.
مقالات بیشتری نوشته
