سارا سینکوروا طی اغلب مدت کار حرفه‌ای خود، بر حقوق بشر تمرکز کرده، چه به عنوان خبرنگار مستقل، چه در جایگاه سخنگوی قربانیان خشونت خانگی و جنسیتی. او دفاع از حقوق بشر را به مهمترین بخش کار خود تبدیل کرده است.
در ۲۶ سالگی، نام این خبرنگار به عنوان نویسنده‌ی مطالبی در وبسایت‌هایی چون The Huffington Post, VoxEurop, Women's WorldWide Web و openDemocracy منتشر شده است. کار او، وی را به کشورهایی چون بریتانیا، فرانسه، اوکراین، بورکینا فاسو و اندونزی برده‌است. او توانسته با انواع مقام‌ها و مردم مصاحبه کند، از آوارگان اردوگاه کله در فرانسه گرفته تا یک بازمانده‌ی هولوکاست.
در ماه سپتامبر امسال، سینکوروا به آلمان رفت تا در M100 Young European Journalists Workshop یا کارگاه صد خبرنگار جوان اروپایی شرکت کند. او از راه وبسایت آی جی نت از این فرصت آگاه شده بود. در حال حاضر او مشغول تدارک اکران یک فیلم مستند در پاریس است. او این فیلم را درباره‌ی پناهندگان سراسر جهان ساخته است.
او در مورد این پروژه می گوید: «می خواستم از داستان‌هایشان فیلم بسازم، چون من به قدرت فیلم‌های مستند اعتقاد دارم. در اسلواکی هم مثل کشورهای دیگر نژادپرستی شدید است و من می خواستم از راه نشان دادن چهره‌ی تبعید و آوارگی، با نژادپرستی مبارزه کنم. دو بیننده بعد از تماشای فیلم به من گفتند که ثبت نام کرده‌اند تا داوطلبانه در کشورهای پُرتنش به آوارگان کمک کنند. این کاری است که فیلم می تواند انجام دهد: می تواند منشاء اثر مثبت در تغییرات اجتماعی شود.»
ما پیرامون شاخص ترین پروژه‌های کار او، مرزهای میان خبرنگاری و حقوق بشر، و مطالبی دیگر، با وی صحبت کردیم.
آی جی نت: چطور کارتان را به عنوان خبرنگار آغاز کردید؟
سینکوروا: من همیشه به حقوق بشر علاقمند بوده‌ام. یک سال در آفریقا و آسیا بودم و بعد برای یک بنیاد خیریه کار کردم که به زنان و کودکانی کمک می کرد که قربانی خشونت خانگی شده بودند.
از ابتدا کارم را با وبلاگ نویسی در وطنم اسلوواکی آغاز کردم. به خاطر دارم که اولین پُست وبلاگم درباره‌ی خشونت خانگی بود و طی دو روز اول پس از انتشار آن بیش از ده هزار خواننده پیدا کرد و به دنبال انتشار آن، تعداد زیادی هم ایی‌میل دریافت کردم. از آن موقع شروع کردم به مطلب نوشتن برای رسانه‌های گوناگون و این گونه وارد فعالیت حرفه‌ای شدم.
کار شما در کمک به قربانیان خشونت جنسیتی چگونه بر فعالیت حرفه‌ای‌تان به عنوان خبرنگار اثر گذاشته است؟
من فکر می کنم که سوءاستفاده و فشار روانی همیشه موضوعات بسیار دشوار و پیچیده‌ای برای تهیه‌ی گزارش هستند. من در مورد خشونت با کارشناسان بسیاری مصاحبه کرده‌ام و تلاش می کنم از مهارت‌هایی که به دست آورده‌ام، هنگام تهیه‌ی گزارش در خصوص آوارگی و تنش و خشونت یا مصاحبه با قربانیان این موارد، استفاده کنم. تلاشِ من این است که به دقت و با همه حساسیت ممکن گزارش بدهم. فکر می کنم همدردی بسیار مهم است. دیگر این که من تلاش می کنم بر مقاومت و پایداری تمرکز کنم، نه تنها خشونت و قربانی شدن.
گزارش مورد علاقه تان از بین گزارش هایی که تهیه کرده اید، کدام است؟ تهیه آن برایتان چه چالش هایی داشت؟ چطور بر این چالش ها غلبه کردید؟
این روزها مشغول کار کردن روی مقاله‌ی بسیار جالبی هستم درباره‌ی اسلواکی‌هایی که خانواده‌های یهودی را در مدت جنگ دوم جهانی در خانه‌هایشان مخفی کردند. به نظر من خیلی مهم است که این روزها حکایت آنها را بازگو کنیم و از آنها بپرسیم که شهامت و انگیزه و مهربانی این کار را از کجا آوردند، چون خیلی‌هایشان جانشان را به خاطر نجات جان انسان دیگری به خطر انداختند. به نظر من این پروژه سبب تغییرات عمده‌ای شده و شیوه‌ی را که من آدم‌ها را می بینم هم تغییر داده‌است. به نظر من، مهم است که این گزارش‌ها را این روزها و در شرایط کنونی به اشتراک بگذاریم.
از طرح ۱۰۰ خبرنگار جوان اروپایی برای‌مان بگویید که امسال در آن شرکت کردید. این تجربه برایتان چگونه بود؟
خیلی قدردان این تجربه هستم. نه تنها توانستم در کارگاهی که با حمایت مالی وزارت خارجه تدارک دیده شد، شرکت کنم، بلکه همچنین پوشش خبری رویداد را هم در آلمان به عهده گرفتم. خیلی لذت بردم از این که توانستم درباره‌ی پژوهش و روش‌های حقیقت‌یابی خبر اطلاعات کسب کنم. به نظر من، این جنبه‌ی بسیار مهمی از کار خبرنگاری است.
همچنین با خبرنگارانی از اروپا و شرق اروپا آشنا شدم و با تیمی بسیار خوب برگزارکنندگان مراسم از آلمان هم آشنا شدم. این تجربه‌ی فوق العاده‌ای بود و از گذراندن این زمان با آنها بسیار لذت بردم.
توصیه‌تان برای همکاران خبرنگارتان چیست؟
برای من، مهمترین جنبه‌ی کارم این است که من همیشه پروژه‌هایی را دنبال کرده‌ام که واقعا نسبت به آنها اشتیاق داشته‌ام. به نظرم به این دلیل است که در انجام بسیاری از آنها موفق بوده‌ام: اشتیاق نسبت به موضوعِ خاص، برای پوشش خبری هر پروژه‌ای، بهترین انگیزه است.
انتشار تصویر اصلی با اجازه سارا سینکوروا.