این مطلب بخش دوم از دو مقاله ای است که به بیان دیدگاه ها و تجارب تعدادی از زنان خبرنگار اوکراینی در بجبوحه جنگی که به دنبال حمله روسیه به اوکراین ادامه یافته، می پردازد.
این مقاله بر اساس گفت وگوهایی تهیه شده که با Nataliya Gumenyuk که برای چندین نشریه معتبر خبری مطلب می نویسد، و یکی از موسسان آزمایشگاه خبرنگاری Public Interest است، Angelina Kariakina که او نیز از موسسان این آزمایشگاه و مدیر یکی از شبکه های خبری رادیو تلویزیون دولتی اوکراین به نام Suspilne است، و Iryna Slavinska که تهیه کننده ارشد و مجری رادیو فرهنگ Suspilne است، انجام گرفته است.
به رغم قدرتی که همراه تهیه گزارش از حقایق می آید، برای خبرنگاران اوکراینی دشوار است که این روزها در شرایط راهبردی کلی کشورشان احساس ضعف نکنند.
Gumenyuk می گوید تحمل این که می داند صرفنظر از این که چه نوع فعالیتی انجام دهد، نمی تواند مانع اتفاقات هولناکی شود که این روزها می افتد، برایش بسیار دشوار است. او می گوید: «از طرفی حس می کنم که هر تصمیمی که می گیرم، در دست خودم است اما در واقع پارادوکس است، چرا که می دانم که حملات هوایی تحت اختیار من نیست و در واقع هیچ تصمیمی اهمیتی ندارد.»
عکس از: Andrii Bashtovyi
قدرت هدفمندی، شفقت و روزمرگی
برای هر سه زن خبرنگار اما، کارشان است که به آنها هدف و نوعی حس ثبات می بخشد و این ریشه مقاومت شگرف آنهاست. Gumenyuk از عطوفت بی شائبه ای که از مردم می بیند، در شگفتی است و این موضوع، او را حتی بیشتر بر آن می دارد که روایات تلخ و اندوهبار این مردم را بازگوید. او می گوید که مهمترین بخش کارش، الهام گرفتن از مردم عادی است.
او می گوید: «با آنکه اغلب آنها در شرایطی بسیار بدتر از من هستند، رفتار انسانی فوق العاده ای دارند و حتی نسبت به سربازان روس مهربانند. این، به من تعادل روانی می بخشد و برای به دست آوردن این تعادل، باید در صحنه بود، نه پشت کامپیوتر. هیچ داستان فیس بوکی نمی تواند به اندازه یک فرد واقعی در محل اثرگذار باشد و این است که به من واقعا کمک می کند.»
Slavinska می گوید: «راهبرد اصلی کنار آمدن من با شرایط جاری، کارم است. می دانم که بسیاری از همکارانم به همین شکل با اوضاع کنونی کنار می آیند. مردم حتی هنگام حمله هوایی به صدای ما گوش می دهند و از این روست که باید لحن مناسبی را که نه بیش از حد دراماتیک باشد و نه بیش از حد عادی، برای صحبت کردن بیابیم و به کار گیریم. من بر آرامش تمرکز می کنم و بر داشتن لحنی آرام هنگام صحبت کردن در حال گزارش یا اجرای برنامه.»
او می گوید برنامه روزانه برای او بسیار مهم است و برایش اهمیت دارد که در اتاق خبر و استودیو باشد، با همکارانش صحبت کند، قهوه بنوشد و کارهای کوچک عادی و روزمره را برای گذراندن زمانش انجام دهد.
نقش خوش‌بینی
Gumenyuk می گوید که هنگام سفر همراه خبرنگاران دیگر از این تعجب کرد که او و همکاران اوکراینی اش بسیار بیش از خبرنگاران خارجی نسبت به نتیجه جنگ جاری خوش بین بودند. او گفت وقتی با خارجيان صحبت می کنند، در می یابند که اوکراینی ها تنها خوش بینان گروه هستند. او به این نتیجه رسید که راه اوکراینی ها برای ماندن، خوش بینی است، چون اندیشیدن به پیامدهای منفی تصمیم به نومید شدن است.
Gumenyuk و همکارانش خود را با دیدن پیروزی در جایی که دیگران شکست می بینند، حفظ می کنند. در میان ویرانه های خارکیف، تنها اندیشه ای که او و همکارانش داشتند، بازسازی بود و این که بهتر خواهند ساخت، و هیچ کس مانع آنها نخواهد شد.
زنان خبرنگار تیم خبر خبرگزاری دولتی اوکراین در حومه کی‌یف از رویدادهای جاری گزارش تهیه می کنند. عکس از: Angelina Kariakina
امید به آینده
تعهد از وجود Kariakina و Gumenyuk می بارد، که زاییده درک آن است که بازسازی اوکراین بعد از جنگ تلاش عظیمی می طلبد. این درک امید این دو خبرنگار را به هم پیوند می دهد. آنها مصممند که کشورشان را پس از جنگ دوباره بسازند و امیدوارند که زمان بازسازی زودتر فرا رسد.
Gumenyuk می گوید: «ما هنوز ابعاد آنچه را که روی داده، درک نکرده ایم. من نگران آنم که مردم خشمگین شوند. هر جنگی مسموم است و جوامع را وقران می کند و جبران خسارات به تلاش زیادی نیاز دارد.»
Kariakina برای آینده نقشه نمی کشد اما مطمئن است که می خواهد در اوکراین بماند و به بازسازی کشور پس از جنگ کمک کند. او می گوید که حس می کند زندگی اش روی دور تند قرار گرفته و حس می کند که وقتی جنگ تمام شود، به جای سی و چند ساله، پنجاه و چند یا شصت و چند ساله خواهد بود.»گ
او می گوید: «نمی دانم جهت دقیق زندگی ام در آینده چه خواهد بود اما یقین دارم که می خواهم در این کشور بمانم. می خواهم آن را همراه خانواده ام از نو بسازم. فقط امیدوارم که پیش از آن اشتیاقم را برای زندگی کردن از دست ندهم.»
تصویر اصلی از آنسپلش، عکاس: Gayatri Malhotra.
مقالات بیشتری نوشته
