اگر آماده اید که خبرنگاری تان را از کاغذ به پادکست منتقل کنید، آغاز راه می تواند هم هیجان انگیز باشد و هم نگران کننده. وسایل و تجهیزات لازم برای تهیه و ضبط پادکست و قیمت بالای برخی از انواع آنها می تواند سبب نگرانی باشد. مهم اما، آن است که متوجه باشید علت آن که این همه پادکست و برنامه گوناگون که در آی تونز وجود دارد، به سبب ارزان قیمت بودن و سهل الوصول بودن تجهیزات تهیه شده و در دسترس قرار گرفته است. می توانید با هزینه اندک، برنامه های باکیفیت بسازید.
تهیه پادکست با کیفیت بالا، مستلزم داشتن یک داستان یا گزارش عالی است و در نظر گرفتن نکات فنی در تهیه آن مهم است. توصیه من این نیست که پادکستی بسازید که کیفیت صدای آن پایین باشد یا هنگام تهیه پادکست به اصول و نکات مهم صدابرداری بی توجهی کنید. اما تعریف کردن یک روایت یا داستان جذاب می تواند سبب شود که اگر مشکلات جزیی فنی یا صدا، یا مثلا مشکلی در تصویر اسکایپ هم وجود داشته باشد، آنقدر به نظر نیاید. هیچ چیزی به اندازه شفگتی زده کردن یا به فکر فرو بردن مخاطب اثرگذار نیست، حتی اگر در گزارش های کوتاه باشد و همراه اشارات یا نکاتی باشد که بعدا تکمیل می شود، اما اشاره به آنها، شنونده را علاقمند و هوشیار نگه می دارد.
در اختیار گذاشتن اطلاعات به شکل تدریجی و آهسته، به مخاطبانتان هم این امکان را می دهد که داستان را در ذهن خود بپردازند، و تکه تکه و بخش بخش مرور کنند. یادگیری بصری برای بسیاری مخاطبان دشوار است، چون نمی توانند هروقت اراده کردند به سراغ متن بروند یا اطلاعات گزارش را مرور کنند و به یاد آورند. هر حکایت یا داستانی را می توانید به مرور و اندک اندک، پیش ببرید و همه اطلاعات آن را یک باره به مخاطب منتقل نکنید. می توانید بخشی از داستان را بازگو کنید و بعد کم کم بخش های دیگر آن را اضافه کنید و پیش از افزودن هر بخش، برای شنونده هیجان ایجاد کنید تا مشتاق شنیدن بخش بعدی گزارش یا داستان شود.
داستان ها و گزارش های خوب صوتی همواره با تدارک بسیار همراه است، خیلی بیش از تدارک یک گزارش خبری عادی، چون گزارشی که ارائه می دهید، در نهایت گزارشگری تان داستانی خواهد شد که راه خود را به ذهن و گوش مخاطب باز می کند. تهیه و تدارکی که برای گزارش می بینید، مثل یادداشت های خبرنگاری است که هنگام مصاحبه یا تهیه گزارش برمی دارید. همانطور که این یادداشت ها را به کسی نشان نمی دهید، نکات کوچکی را هم که به ساخته و پرداخته شدن گزارشتان کمک می کند، با شنوندگانتان در میان نمی گذارید و این کار را به مرور و در طول ارائه گزارش انجام می دهید.
هر پروژه پادکست را با شرح کلی کارتان آغاز کنید. نه تنها این که در چه موردی باید صحبت کنید، بلکه همچنین درک و دریافت صداها و نواهای دیگری که برای جذاب تر و شنیدنی تر کردن داستانتان باید به بیافزایید. از پیش نویس کردن داستانتان واهمه نداشته باشید، به مرور که داستان یا گزارش را تکمیل می کنید و پیش می روید، ممکن است به ایجاد تغییراتی نیاز داشته باشید. اما مهم آن است که طرح روشنی در سر داشته باشید. به صداهای گوناگونی که باید در طول داستانتان شنیده شوند، بیاندیشید و به این فکر کنید که در فضاهای خالی میان گفتار افراد یا کسانی که با آنها مصاحبه می کنید، با چه محتوایی باید گزارش را پر کنید.
گزارش هایی که تنها به حرف زدن تعدادی شخصیت اکتفا می کنند، ممکن است تا اندازه ای کسل کننده شوند، اما لازم نیست حتما کسالت آور باشند. می توانید کارتان را با محتوایی پر کنید که نیاز به اندکی تفکر دارد اما به شما امکان می دهد تا اطلاعاتی را درباره مکان یا شخصی به مخاطبانتان بدهید. می توانید آنها را در مرکز تحول قرار دهید. از صحنه ها و منابعی که ممکن است تنها بتوانید اشاره ای کوتاه به آنها بکنید، می توانید هنگامی که به آنها نیاز دارید، بهره برداری کنید. شاید تنها یک فرصت در اختیار داشته باشید تا یک اجرای موسیقی، نطق سیاسی، یا سخنرانی پیش از شام کریسمس را ضبط کنید. از قبل بدانید که به صدای ویولونیستی که جعبه ویولنش را باز می کند نیاز دارید یا به بخشی از صحبت کردن نامزدی که برای اولین بار با نگرانی پشت میکروفون قرار می گیرد یا صدای گوشتی که در رستوران روی اجاق سرخ می شود.
صداها و سخنانی را که می خواهید ضبط کنید، بیش از آنچه ممکن است از آن استفاده کنید، و بیش از آن که به نظر می رسید نیاز داشته باشید، ضبط کنید تا محتوای کافی داشته باشید. ضبط کردن محتوی به مدت ۱۰ ثانیه به نظر خیلی طولانی می رسد، اما وقتی وارد مرحله تدوین می شوید، داشتن ۱۵ تا ۲۰ ثانیه محتوای بیشتر به غنی تر کردن مطلب یا پر کردن زمینه سخنرانی که ضبط کرده اید، کمک شایانی خواهد کرد. وقتی می خواهید صدای افراد را ضبط کنید، با آنها قدم بزنید یا اگر از مکانی خاص، مثل یک فروشگاه، سوپرمارکت یا کلیسا گزارش تهیه می کنید، با مصاحبه شونده قدم بزنید و قدری از صداهای محیط را بگیرید و در چهار، پنج نکته مختلف مکانی که در آن هستید، ضبط کنید.
وقتی با مصاحبه شوندگان در محل گزارش گفتگو می کنید، ممکن است تنها یک میکروفون برای ضبط صدای دو نفر یا حتی بیش از دو نفر داشته باشید. سعی کنید هنگام صحبت آنها، همزمان، صحبت نکنید، مگر آن که قصدتان گفتگوی کاملا خودمانی و به شیوه محاوره باشد. سعی کنید بین دو بخش مصاحبه قدری فاصله ایجاد کنید. این کار ممکن است قدری عجیب به نظر بیاید، اما همیشه می توانید به مصاحبه شوندگان هشدار دهید که می خواهید قدری صبر کنید و بعد بخش بعدی مصاحبه را ضبط کنید. این طور که عمل کنید، بعدا راحت تر می توانید کار تدوین گزارشتان را انجام دهید و صداها یا حرف های اضافی مانع شنیدن اصل محتوای گزارش و حرف های مصاحبه شوندگان نخواهد شد و گزارشتان همراه «بله» یا «آهان» یا صداها یا حرف های اضافی این چنینی نخواهد بود و موقع تدوین، کارتان راحت تر خواهد شد.
اگر لازم دیدید، از مصاحبه شوندگان بخواهید که حرفشان را تکرار کنند. اغلب افراد بار اول آنچه را در نظر دارند یا می خواهند بیان کنند، نمی گویند و به جمله بندی دوباره نیاز دارند. می توانید از آنها بخواهید که پیرامونشان را توصیف کنند یا بگویند اطرافشان چه می گذرد. به این ترتیب، بعدا کارتان ساده تر می شود و روایت گزارشتان به شیوه ای طبیعی تر و مقبول تر انجام می گیرد و در وقتتان هم صرفه جویی خواهد شد. این گونه است که جزییاتی که ممکن است از چشم خودتان دور مانده باشد، از گزارشتان جا نخواهد افتاد.
اما ممکن است با جزییاتی هم مواجه شوید که گوش نواز نباشند. صداهای گوشخراش یا آزار دهنده ای مثل صدای خیابان یا محیط یا صداهای عجیب و غریب برای کسانی که عمده کار حرفه ای شان را درون اتاق هایی انجام می دهند که ایزوله شده اند، مهم است. وجود صداهایی مثل صدای کار و ساخت و ساز، هواپیما یا قطار، و صدای خیابان در صورتی که به وجودشان اشاره کنید، اشکالی ندارد. اغلب شنوندگان تصور می کنند که هر چه در گزارش شنیده می شود، به قصد ماندن در گزارش تدوین شده و به آنها کمک می کند که شرایط حاکم بر محیط را تصور کنند.
حالا که طرح گزارشتان را آماده کرده اید، چالشی جداگانه آن است که اطمینان یابید که صدایی که ضبط و تدوین می کنید، با محتوای گزارشتان همخوان باشد. بیایید در مورد برخی راه حل های فنی صحبت کنیم که می توانند بدون آن که ورشکستتان کنند، صدای باکیفیت بالا تولید کنند.
میکروفون: یک میکروفون یواس بی خوب سرمایه گذاری است که قطعا پاسخ می دهد و نتیجه خوبی دارد. من ۹۹ درصد اوقات از نوعی میکروفون به نام Blue.
استفاده می کنم که دگمه ای دارد که به من امکان می دهد تا به طور مستقیم در میکروفون حرف بزنم و برای مصاحبه های گروهی یا مصاحبه های دونفره وقتی که دو نفر در دو سوی میز نشسته اند، خیلی مفید است. اگر بیرون (در فضای باز) صدا را ضبط می کنید، مواظب تداخل صدای باد باشید. برای کاهش صداهای اضافی میکروفونتان را با یک لیوان پلاستیکی بپوشانید. همین کار را با قرار دادن یک سینی پلاستیکی یا زرورق شیرینی پزی پشت میکروفونتان هم انجام دهید.
وقتی نوبت به ضبط کردن روایت (تک گویی) یا مصاحبه های یک به یک می رسد، یک اتاق کوچک و آرام به همراه تلفن هوشمندتان می تواند نتایج مثبتی به بار آورد. کوچک بودن اتاق مهم است، آنچه حتی بهتر از اتاق کوچک است و در واقع می تواند یک استودیوی عالی برای ضبط صدا باشد، یک کمد است، به ویژه اگر داخلش پتو یا لباس هم باشد. باید دور و برتان را با پتو یا لباس احاطه کنید. اگر نمی توانید این کار را انجام دهید، روی یک تختخواب بنشینید و پتویی روی سرتان بکشید، یا زیر یک میز بروید که رومیزی داشته باشد و خودتان هم روی یک فرش یا موکت ضخیم بنشینید.
البته همه کسانی را که مصاحبه می شوند، نمی توانید زیر میز یا توی کمد بکشانید، بنابراین وقتی بیرون کار می کنید، فکر خوبی است که داخل ماشینتان کار کنید. شیشه ها را بالا بکشید و از ترافیک فاصله بگیرید و پارک کنید. این طوری، برای خودتان یک استودیو درست می کنید که گنجایش چندین نفر را دارد.
من یک استودیوی متحرک در صندوق عقب ماشینم نگه می دارم که شامل یک سبد رخت و چند بالش بزرگ و یک پتوست. می توانید سبد را به پهلو بگذارید و در امتداد بالش ها قرار دهید و میکروفونتان را درون آن بگذارید تا جلوی انعکاس صدا را بگیرد ، بخصوص اگر بخواهید تک گویی یا دکلمه یا شعرخوانی کنید.
اگر خودتان گزارشتان را تدوین می کنید، دنیایی از امکانات و تجهیزات و نرم افزارهای گوناگون و گران قیمت وجود دارد. بعضی از آنها مثل ProTools و Adobe Auditionگران تمام می شوند، اما بعضی دیگر مثل Audacity ارزانند و تعدادی دیگر هم مثل GarageBand.
همراه کامپیوترتان می آیند. بعضی انواع نرم افزار به طور خاص برای خبرنگاران ساخته شده است. ممکن است سالها طول بکشد تا نرم افزار دلخواهتان را بیابید. برای مثال، ده سال طول کشید تا من برنامه Hindenburg را پیدا کردم که نرم افزار مورد علاقه ام است و از آن استفاده می کنم.
از آنجا که من دوست دارم کامیپوترم را سبک نگه دارم، همه وسایل صدابرداری ام را در یک درایو جداگانه یا فلش درایو ذخیره می کنم و موقع تدوین، مستقیما با آنها کار می کنم. اگر قرار باشد از کامپیوترتان بخواهید که کار سنگین انجام دهد، فرایند کارتان را کند می کند و کار گردآوری و تدوین و حتی رفتن به سراغ آن و شروع کردن آن را مشکل می کند.
جایگزینی برای تجربه وجود ندارد، بنابراین سعی کنید هر وقت می توانید، با ابزاری که دارید، تجهیزات و نرم افزارهایتان، و هیچ چیز جای تجربه را نمی گیردفضایی که در اختیار دارید، بازی کنید.
بیش از یک میکروفون گران قیمت یا یک استودیوی فوق مجهز، آزمون و خطا شیوه ی بهتری برای افزایش توانایی و اعتماد به نفستان است، و به شما اجازه و امکان خواهد داد تا شنوندگانتان را در مسیر احساسی قرار دهید و به یک سفر احساسی ببرید که مدت ها پس از اتمام گزارشتان با آنها باقی خواهد ماند.
تصویر از فلیکر، با مجوزElvis Ripley.