با وجود پیشرفت های شایانی که در دنیای رسانه و خبرنگاری حاصل شده است، زنان خبرنگار همچنان با دشواری های بسیار برای فعالیت حرفه ای و هنگام فعالیت حرفه ای مواجهند.
نظرسنجی های اخیر نهادهای معتبر نظرسنجی و تحقیق نشان داده که زنان در مجموع بیش از مردان در برابر آگاهی از اخبار محیط زیست و تغییرات آن ابراز ناراحتی و نگرانی می کنند و این یافته ها با یافته های گزارش دیجیتال سال ۲۰۲۰ رویترز در این خصوص همخوانی دارد. به طور کلی، به نظر زنان مشکل تغییرات زیست محیطی جدی تر و نگران کننده تر به نظر می رسد.
عده زیادی از زنان خبرنگار به ویژه در کشورهای محدود و جوامع بسته ای چون ایران با موانعی که زنان در نیمه قرن بیستم دست کم به طور نسبی، بر آنها غالب شدند همچنان کشمکش دارند.
نانسی کالدول سورل در کتابی به نام «زنانی که جنگ را نوشتند» نابرابری و تبعیض علیه زنان را در عرصه خبرنگاری جنگ در قرن بیستم حکایت می کند.
زنان طی جنگ دوم جهانی اجازه نداشتند در نشست های خبری مربوط به جنگ در کنار خبرنگاران مرد حضور پیدا کنند. این روند تا نزدیک پایان جنگ ادامه یافت.
اواخر جنگ، مردان خبرنگار اجازه یافتند در حملات بمب افکن های بی-۱۷ همراه سربازان شوند و از عملیات گزارش تهیه کنند اما مارگارت بورک - وایت، خبرنگاری آمریکایی که از جت بمب افکن بی- ۱۷ برای مجله لایف عکس گرفته بود، هیچ گاه اجازه همراهی با نظامیان را نیافت.
بیش از یک قرن زنان خبرنگار در سایه خبرنگاران مرد کار کردند و بدون برخورداری از ساختاری که توانایی های آنها را بالفعل کند و به عمل در آورد.
زنان خبرنگار شکل و ماهیت خبرنگاری امروز را متحول کرده و تغییر داده اند.
ایده ائتلاف زنان در خبرنگاری اتحادیه زنان در خبرنگاری همکاری وهمیاری میان زنان خبرنگار را در سطح جهان تقویت و ترغیب می کند و نخستین نهادی بوده است که موفق به ایجاد محیط های امن و قابل اعتمادی برای زنان خبرنگار شده است.
این نهاد که در ابتدای سال ۲۰۱۶ تشکیل شد، نخستین از نوع خود است و آغاز ایده اش از سوی دو زن خبرنگار در نیویورک شکل گرفت و توانسته نسل های گوناگون را در برگیرد.
این نهاد مستقل و فراملیتی است، و در تمام جهان و در میان تمام زنان خبرنگار فعال است و غرض و جهت گیری سیاسی خاصی نیز ندارد و تنها و اصلی ترین و مقدم ترین خواسته آن سلامت روان و جسم، امنیت و موفقیت همکاران خود است.
رأفت انسانی از مهمترین پایه های کار این نهاد است که هدف اصلی آن نزدیک تر کردن زنان خبرنگار جهان به یکدیگر است. .
این ائتلاف تنها یکی از نهادهای متعددی است که در راستای نزدیک تر کردن زنان خبرنگار در جهان به یکدیگر فعال است و بر شمار و میزان فعالیت آنها نیز به شیوه ای پرشتاب روزافزون می شود. بسیاری از رسانه های خبری به نیازهای زنان خبرنگار نمی پردازند و در بسیاری از ارگان ها و نهادهای خبری حتی دستشویی جداگانه ای برای زنان وجود ندارد. نداشتن مرخصی زایمان از دیگر مشکلات زنان خبرنگار است.
مزاحمت‌های مجازی
برای اغلب زنان خبرنگاری که این روزها مشغول کار حرفه ای خبر هستند، متاسفانه مزاحمت های مجازی عادی شده است. نزدیک به سه چهارم از ۷۱۴ زنی که به یک نظرسنجی جهانی یونسکو و آی جی نت پاسخ دادند، گفته اند که در فضای مجازی حرفه ای گرفتار این مشکل فزاینده هستند.
این نظرسنجی به طور مشترک از سوی یونسکو و مرکز بین المللی خبرنگاران انجام شده است و علاوه بر آن شامل ۱۸۲ گفت و گو با خبرنگاران و کارشناسان رسانه در سراسر جهان است. زنان خبرنگار می گویند کارشان در کنار آزارهای مجازی برایشان بسیار دشوار شده است و به سلامت روان آنها صدمه زده و سبب شده که نجران سلامت و امنیت جسمی خود و خانواده شان نیز باشند.
زنان خبرنگار به ویژه وقتی از نقاط پرتنش و جنگی گزارش تهیه می کنند، با دشواری و تهدیدهای امنیتی مواجهند. سلامت روان و جسم آنها ممکن است به خطر بیافتد و رسانه های خبری از آنها حمایت کافی نمی کنند.
واقعیت اما، آن است که زنان تنها گروهی هستند که موفق شده اند به مرور از میان و ابعاد موانعی که بر سر راه کار خبرنگاری حرفه ای شان وجود داشته است، کم کنند و بر چالش‌ها فائق آیند.
در کشورهای محدود و غیردموکراتیک، این تلاش سخت تر و رسیدن به نتیجه هم دشوارتر بوده است. با این وصف، زنان خبرنگار پافشرده اند که در این کشورها، حتی به بهای به خطر انداختن سلامت و امنیتشان، به کار خبرنگاری با همه تهدیدها و دشواری هایش ادامه دهند. شمار خبرنگاران حرفه ای زن در این کشورها به گونه ای فزاینده چشمگیر بوده است.
دشواری‌های زنان خبرنگار و مقاومت و موفقیت آنها در جوامع غیردموکراتیک عمدتاً مرهون سخت‌کوشی و عزم خود آنهاست.
تصویر از امروز نت
مقالات بیشتری نوشته
