روزنامه نگاری یکی از پراسترس ترین حرفه هاست. در مطلب پیش منابع استرس در روزنامه نگاران ایرانی را بررسی کردیم و چند توصیه مقدماتی داشتیم.
اکنون ببینیم برای مقابله عملی با استرس چه کارهایی می توان کرد. بدیهی است که بهترین کار مشاوره با یک روانشناس بالینی است اما در صورتی که تصور می کنید به اندازه کافی برحالات روانی خود بصیرت دارید و از زمان مراجعه به یک متخصص به خوبی آگاه هستید، می توانید از تمرین های علمی و تائید شده ریلکسیشن (تن آرامی) استفاده کنید.
این تمرین ها اصولا برای کاهش سطح استرس در بدن و مقابله با تنلبار شدن آن و بدل شدن به دیسترس که منجر به بروز یا تشدید انواع بیماریهای روانی یا روان-تنی می شود، طراحی شده اند.*
پنج توصیه اصلی برای کمک به مقابله با استرس:
تمرین کنید، خجالتی نباشید: متن مورد نظر خود را با صدای بلند در برابر آینه بخوانید یا نظر همکاران خود را درباره شیوه گزارش و متنی که برای یک گزارش تلویزیونی یا رادیویی نوشته اید جویا شوید، قبل از حضور در صحنه یا استودیو از میزان تسلط خود بر متن و کنترل بر زبان بدن (Body Language) خود مطمئن شوید و با اعتماد به نفس کار خود را آغاز کنید.
ورزش کنید: راه پیمایی، دویدن و به ویژه ورزش های بدن سازی یا رقص برای افزایش اعتماد به نفس و تخلیه هیجانی موثر است. گاهی ورزش های رزمی مانند جودو، بوکس، تکواندو نیز تاحد بسیاری سبب کنترل فرد بر "خود" می شود.
از اشتباه یا خطا هراسان نشوید: نه آن قدر آن را بی مقدار تلقی کنید که سبب به خطر افتادن موقعیت شغلی خود بشوید و نه آن چنان بزرگنمایی کنید که به عاملی برای استرس مضاعف از احتمال خطا یا نقطه ضعفی در کار حرفه ای تان بدل شود. روزنامه نگاری حرفه ای است که در آن اشتباه و خطا ناگزیر راه می یابد اما در عین حال دارای قواعدی برای پرهیز و جبران اشتباه هم هست. اگر در جایی مرتکب اشتباه شدید بهتر است قبل از دیگران، خودتان بروز اشتباه را اعلام کنید.
احساسات و عواطف خود را کنترل کنید: هرگز وارد مجادله یا تنش با دیگران در محیط کار نشوید. سعی کنید در برابر اخبار نامساعد یا اخبارخوش هیجانات حاد نشان ندهید، مراقب باشید تا ناخواسته موجب آزار دیگران نشوید و مانع از برخورد منفی دیگران با خود شوید. از بروز هرگونه تنش جدید جلوگیری کنید و تلاش کنید میزان مشکلات تنش زا را با جلب همکاری و همدلی دیگران به حداقل برسانید.
منابعی برای پشتیبانی روانی و استراحت بیابید: در محیط کار، خانواده و دوستان منابعی برای همدلی و پشتیبانی روانی بیابید. اگر پس از پایان کار روزانه، بلافاصله به خانه بازمی گردید و به نوشتن مقاله یا تهیه مقدماتی برای کار روزانه روزنامه نگاری می پردازید بدان معناست که استرس محیط کار را با خود به محیط خانه آورده و خود را از استراحت و لذت بردن از اوقات فراغت خود محروم کرده اید. به عنوان روزنامه نگاری که می دانید یک روز تمام تحت استرس شدید بوده اید اوقات استراحت زمانی است که باید با همسر، شریک زندگی یا خانواده و دوستان صمیمی خود به سر ببرید و به مغز و بدن خود برای احساس آرامش و آسودگی فرصت کافی بدهید. هرچند که روزنامه نگاری حرفه ای است که به زمان و مکان وابسته نیست اما اگر می خواهید که سالها به صورت حرفه ای در این حرفه باقی بمانید باید بین زمان کار و استراحت خود تفکیکی قائل شوید در غیر این صورت هر دو را از دست خواهید داد.
پانویس:
- به عنوان نمونه می توانید از این روش مقدماتی استفاده کنید.
امید حبیبی نیا، کارشناس روانشناسی بالینی، فوق لیسانس پژوهش در علوم ارتباطات و فوق لیسانس مطالعات جهانی گرایش تحقیق در ارتباطات و رسانه ها است. او مقالات تحقیقی بسیاری رادر زمینه روانشناسی بالینی به مجامع علمی ارائه داده است. از جمله استرس و فیلم در سمپوزیوم ملی استرس (دانشگاه علوم پزشکی ایران 1372) ، فیلم درمانی (کنگره سراسری هنردرمانی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، 1380). تز پایان نامه لیسانس آقای حبیبی نیا با عنوان" فیلم درمانی" در بخش درمان های تازه در روانشناسی بالینی در کنگره بین المللی روانشناسی (کانادا، 1996) پذیرفته شد.