نوشته شری ریچیاردی
رهیافت پرسشی: در کمتر از 25 کلمه جواب بدهید. مطلب در باره چیست؟
رهیافت تعیین کانون ثقل: این دلیل مطلب است. در عین حال بند مرکزی هم هست. بند تعیین کانون ثقل را اول بنویسید. بعد تعیین کنید که آیا بند آغازینی که در نظر دارید به نقطه ثقل مطلب منجر خواهد شد یا نه. اگر نخواهد شد، بند آغازینی پیدا کنید که منجر به آن بشود.
رهیافت تعریف برای مامان: این یک روش گفتاری برای نگرش به بند آغازین است. اگر قرار بود در باره مطلب برای مادرتان، دوستتان یا همکارتان تعریف کنید، چه چیزهایی می گفتید؟ بعد بند آغازین را همانطور که تعریف کرده اید بنویسید. نحوه نگارش را می توانید بعدا پیرایش کنید.
رهیافت چندگانه: سعی کنید بندهای آغازین متعددی بنویسید. یک ایده یا چند جمله متفاوت را روی کاغذ بیاورید و بعدا آنها را مرتب کنید. به خودتان تا دست یافتن به بند آغازی زجر ندهید، بعدا برگردید و آنها را پیرایش کنید.
رهیافت از حافظه: بدون این که به یادداشتهایتان نگاه کنید، چه چیز جالب، غیرمعمول و با ارزش خبری به یاد می آورید؟ همان ممکن است سرنخی برای بند آغازین باشد.
رهیافت تمرکز بر شخص: این روش معمولا برای ورود در مطلب خوب است. اما نباید هر کسی را انتخاب کنید. باید شخص مهمی باشد.
رهیافت روایتی: آیا مطلب خوبی دارید که روایت کنید؟ از روش قصه گویی به سبک قرار دادن خواننده در صحنه و بازگویی رویداد به نحوی که رخ داده استفاده کنید.
رهیافت داستان گونه: آیا حکایتهای جالبی برای موضوع جمع کرده اید؟ آیا یکی از آنها به کانون ثقل مطلب منجر می شود؟ اگر نمی شود، ممکن است این رهیافت نتیجه ندهد. حکایت باید بازتابی از یک موضوع باشد.
رهیافت تشریحی: آیا می خواهید صحنه یا شخصی را در حال اقدام نشان بدهید؟ آیا شرح آن آنقدر جالب هست که خواننده را ترغیب به ادامه مطلب کند؟ اگر هست، ممکن است این رهیافت نتیجه بدهد.
رهیافت رازگونه: آیا می توانید بند آغازین را طوری بنویسید که خواننده را در غافلگیری قرار بدهید؟ آیا بند آغازین بر چیزی سایه می افکند که بعدا در مطلب شرح داده خواهد شد؟
رهیافت در حال گزارش دهی: وقتی گزارش را می نویسید، به امکانات مربوط به یک بند آغازین خوب گوش بسپارید و وقتی فکر می کنید ایده ای در اختیار دارید که ممکن است نتیجه بدهد، نوشتن یادداشتهایتان را شروع کنید.