نوشته مارسیا پراوز برای انجمن سردبیران روزنامه های آمریکایی
ابتکار را به دست بگیرید.
منتظر نباشید که وظیفه به بخش عکاسی ارسال شود. سرنوشتتان را در اختیار بگیرید. عکسها و مطالب خودتان را تولید کنید. این کار اعتبار روزنامه نگاری در درون روزنامه تان را افزایش می دهد و عکاسان را در حین شکل گرفتن یک مطلب در مرکز کار قرار می دهد.
ریسک کنید.
گاهی مطالب در جهتی که شما می خواهید پیش نمی روند، اما بگذارید عکاس ریسک کند و ببیند مطلب به کجا خواهد رسید.
سردبیران عکس باید بخشی از فرایند عمومی حل مشکل باشند.
بسیاری از بهترین روزنامه نگارانی که من می شناسم سردبیر عکس هستند. به تخصص روزنامه نگاری آنها باید نه تنها به خاطر شمٌ بصری آنها بلکه برای ایده ها و پیشنهاداتشان در مورد مطلب بها داد.
اعداد/مطالب را در اختیار بگیرید و به آنها چهره ببخشید.
غالبا این کار منجر به تولید جذابترین و مفیدترین مطالب برای خواننده می شود. از روزنامه نگاری تصویری برای توضیح جهان به خوانندگانتان بهره ببرید. وقتی از مسابقه قهرمانی هاکی گزارش می دهید، بلافاصله گل تعیین کننده بُرد را نشان ندهید؛ عکسی که بیشتر حرف می زند باید معنای آن گل را برای زننده آن و نیز دروازه بان نشان دهد.
هدفتان تکان دادن خواننده باشد.
روزنامه نگاری تصویری می تواند پرقدرت باشد؛ آن قدرت را برای ثبت عکسهایی پرورش دهید که تفاوتی ایجاد می کنند.
به مردم در باره چیزهای کوچک در اجتماعشان بگویید. ممکن است آنها را ببینند اما لزوما درک نکنند.
عکاس سانفرانسیسکو اِگزَمینر، کریستینا کوسی هرناندز در ابتدای این هزاره از اشخاصی عکس گرفت که صد ساله می شدند. عکسها چهره پردازیهایی فراتر از مبانی بودند و حرفی برای گفتن در باره شخصیت و زندگی هر شخص داشتند.
(مارسیا پراوز سرگروه ارشد عکاسی در اورنج کانتی رجیستر است)