با شروع فصل سرما و تشدید بحران کرونا در ایران، نگرانی از در دسترس نبودن واکسن آنفولانزا به مشکلات این روزهای ایرانیان دامن زده است. سخنان ضد و نقیض بسیاری پیرامون خریداری، واردات، و توزیع واکسن آنفولانزا مطرح شده و گزارش های ضد ونقیضی هم در این خصوص منتشر شده است.
سخن مسئولان ابتدا این بود که واردات واکسن ممکن نیست و تشدید تحریم ها مانع از آن شده است که دولت بتواند با ارائه ارز، واکسن وارد کند. از سوی دیگر، گزارش هایی مبنی بر پیش فروش واکسن آنفولانزا انتشار یافت. چندی بعد، سخنگوی کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی دریافت هزار و پانصد دوز واکسن آنفولانزا را از سوی مجلس تأیید کرد.
اعلام این خبر چنان که انتظار می رفت، با واکنش های اعتراض آمیز و انتقادی همراه شد. ناظران پرسیده اند که چگونه است که مردم عادی، حتی گروه های حساس، سالمند، و در معرض خطر، امکان دستیابی به واکسن آنفولانزا را ندارند، اما این امکان برای مسئولان فراهم است؟
پاسخ مجلس این بود که این میزان واکسن، تنها برای نمایندگان نیست، بلکه برای کارمندان و کارکنان مجلس هم در نظر گرفته شده است. اما ادامه اعتراض و انتقاد، در نهایت به آن انجامید که مجلس اعلام کرد دوزهای دریافتی واکسن را به وزارت بهداشت پس داده است تا آن وزارتخانه این میزان را میان مردم توزیع کند. دولت نیز قول داد که طی یک هفته واکسن آنفولانزا برای گروه های در معرض خطر و شهروندان بالای ۶۵ سال در دسترس باشد.
گزارش هایی نیز به نقل از وزارت بهداشت انتشار یافت مبنی بر آن که آن وزارتخانه در صدد تولید میزان محدودی واکسن داخلی است.
نقد و پی گیری و طرح پرسش از سوی خبرنگاران، به ویژه در شرایط بحرانی و در خصوص موضوعات حساس و حیاتی، از مهمترین نیازهای مردم یک کشور و در میان پر اهمیت ترین ضرورت های واداشتن مسئولان به پاسخگویی است.
حتی دنبال کردن این اخبار و گزارش های گوناگون تنها به عنوان مخاطب یا کاربر خبر، گیج کننده و دشوار است، چه رسد به تلاش برای پی گیری دقیق آنها برای پوشش خبری و تهیه گزارش. نه تنها به سبب دشواری کار و تنگنای اقتصادی، که به علت انتشار اخبار و نقل و قول های متعدد، مختلف، و ضد و نقیض، کار خبرنگاری در ایران از هر زمان دیگری به نظر سخت تر می رسد.
پرسش هایی که طرح آنها از سوی خبرنگاران ضروری است، روشن و پررنگند؛ پرسش هایی که مسئولان و مقام های دولتی باید پاسخگوی آنها باشند. پرسش هایی که همزمان، خبرنگاران در گزارش های خود می توانند طرح کنند تا با آگاهی رسانی، افکار عمومی را نیز به اندیشیدن پیرامون آنها ترغیب کنند.
از جمله پرسش هایی که در این میان قابل طرحند:
اگر دولت توانایی تولید واکسن را در داخل کشور دارد، چطور است که اکنون به این فکر افتاده، که تا وقتی به تولید و بهره برداری و توزیع برسد، برای مبارزه با شیوع آنفولانزا دیر است؟
اگر امکان خرید واکسن به میزان مورد نیاز وجود نداشته است، چگونه هزار و پانصد دوز واکسن وارد کشور شده، و چرا این میزان واکسن به گروه خاصی اختصاص یافته است؟
پاسخگویی سخنگویان مجلس و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در پی انتقادات مردم و پرسش های خبرنگاران میسر شده است. از این روست که همت و کوشش خبرنگاران، ارزشمند و حیاتی است و با تداوم آن، شاید به پرسش های دیگری پاسخ داده شود.
عکس از خبرگزاری مهر
مقالات بیشتری نوشته
