در این مطلب توصیه‌های دو خبرنگار با تجربه نپالی را برای حفظ امنیت جانی خبرنگاران در شرایط تنش و بحران می خوانید.
خبرنگاران در بسیاری از موارد باید از شرایط یا وقایع خطرناک و بحرانی گزارش تهیه کنند. این مطلب حاوی توصیه‌هایی برای امن ماندن در هنگام پوشش خبری است که دو خبرنگار باتجربه‌ی نپالی آن‌ها را در اختیارمان گذاشته اند.
یک هفته پس از زمین لرزه‌ی ۷ و ۶ دهم ریشتری که در سال ۲۰۱۵ مرکز نپال را لرزاند، پراکاش ماهات که فیلمبردار تلویزیون نپال است، مشغول پوشش خبری رویدادهای پس از زلزله و جستجوی ادامه‌دار برای زندگان زیر آوار در کاتماندو بود که یک پس لرزه در حین کار، او را به میان آوار پرتاب کرد.
ماهات می گوید:«آنقدر ترسیده بودم که برایم مهم نبود که مشغول پوشش خبری هستم. نزدیک بود بیافتم، چون دوربین بزرگ حرفه‌ای به دستم بود و زمین به شدت لرزید.»
Dilip Thapa Magar که خبرنگار مستقل تلویزیونی است و طی شانزده سال اخیر صدها گزارش از جنگ و اعتراضات خیابانی و سوانح طبیعی تهیه کرده، می گوید تهیه‌ی گزارش از فشارهای روانی ناشی از حوادث و سوانح با خبرنگاری عادی تفاوت دارد و از این رو، به مجموعه‌ی مهارت‌های خاص و متفاوتی نیازمند است.
ده سال پیش طی تهیه گزارش از تنش و خیزش مائویست‌ها در نپال، یک عضو خانواده‌ی یک افسر پلیس که چندی پیش از آن به دست شورشیان مائویست کشته شده بود، دوربین ماگار را شکست. ماگار که عضو هیات مدیره‌ی فدراسیون خبرنگاران نپالی هم هست، می گوید در چنین مواردی باید دقت و حساسیت بیشتری به خرج داد و رعایت حال قربانیان و آسیب دیدگان، خانواده‌های‌شان، و خبرنگاران دیگر را کرد. ماگار و عکاس- خبرنگاری نپالی به نام نارندا شرستا که او هم زمین لرزه‌ی نپال را پوشش داد، توصیه‌هایی برای خبرنگارانی دارند که در شرایط بحرانی به پوشش خبری مشغول می شوند:
۱. جغرافیای منطقه را به هنگام گزارشگری جنگ در ناحیه‌ی تنش زده یا خشن به خوبی بشناسید.
۲. خبرنگاران باید راه‌های ارتباطی زمینی و هوایی را بشناسند و مخفیگاهی برای شرایطی که بحران یا خشونت تشدید می شود، داشته باشند. هر قدر منطقه را به خوبی بشناسید و راه‌ها را به خوبی بلد باشید، احتمال بازگشت‌تان به سلامت بیشتر است. ماگار توصیه می کند که خبرنگاران هیچ‌گاه طرف هیچ گروه یا فردی، یا مثلا پلیس یا تظاهرکنندگان، را نگیرند. در عین حال، باید وسایل کمک‌های اولیه و آذوقه کافی هم به همراه داشته باشند.
۳. گاهی خبرنگاران باید زیرک باشند. ماگار می گوید: «خود را برای شرایطی آماده کنید که دیدن یا برخورد کردن به تفنگداران، جنگ سالاران، یا شورشیان ضرورت داشته باشد.» او به خاطر می آورد که در نپال، طی دوران شورش‌های مائویستی، با شورشیانی مواجه شد که جلوی او و تیم هم‌کارانش را گرفتند و او ناگزیر شد به آن‌ها لباس و پول بدهد و هویت واقعی خود را مخفی نگهدارد و خود را به عنوان راهنمای گردشگری معرفی کند تا بالاخره او را پس از سه روز رها کردند.
۴. به جزییات توجه کنید. ماگار توصیه می کند که خبرنگاران پیش از رفتن به مناطق پرتنش برای تهیه‌ی گزارش، باید از نظر روانی آمادگی لازم را داشته باشند و تدارک ببینند. ماگار می گوید بهترین راه آن است که شبکه‌ی حمایتی برای خود داشته باشند و طرح یا نقشه‌ی برای مواقع و شرایط اضطرار داشته باشند تا بتوانند خونسردتر باشند و به کارشان توجه بیشتری کنند.
تصویر اصلی از فلیکر، با مجوز psit